De Vlaamsche Gids. Jaargang 19

[p. 335]

Boekbeschouwing

Alfried de Geest. - Eenzame Bloemen. (Antwerpen, Regenboog, 1930); 46 blz.

Alfried De Geest heeft in ons tijdschrift vrij wat beter bijdragen geleverd dan hier in zijn verzenbundel voorkomen. Veel treffende stukken hebben wij er niet in aangeteekend. 't Blijft oppervlakkig werk. Gaarne maken wij uitzondering voor enkele regels uit den cyclus: Op de (sic) dood mijner geliefde vrouw, b.v.

Waarom, nu gij een geest zijt
spreekt gij niet tot mij?
waarom streelt gij mijn haar niet
in den tocht der winden?
waarom zoent gij mijn mond niet
met den geur der rozen?
... Zoo ik dood was, ik
en gij in 't leven
ik daalde neêr bij u
op zonnestralen,
ik daalde neder
in den glans der starren
en 'k zou u streelen
met mijn schemerhanden,
en 'k zou u zoenen
met mijn schemermond
bij dag en nacht...

Aan interpunctie werd niet veel aandacht geschonken. En de drukker heeft heel dikwijls een interlinie vergeten.

Louis E. de Mey. Maskers op?... Maskers af! (Brugge, Excelsior, 1931); 279 blz.; 20 fr.

Een knap en vloeiend gestijld oorlogsdagboek van een bouwmeester dicht bij Brugge, die Brugge en de kust bezoeken kan, voor ‘den Duitsch’ werken moet en daardoor toegang heeft in lazaretten, enz. en die af en toe uitvoerige brieven van Belgische soldaten te zien krijgt, zoodat zijn ovrzicht ook kijkjes geeft op het front, op de loopgrachten en op het slagveld. De schrijver vindt gelegenheid om uiteenloopende meeningen te boek te stellen en om een lans te breken voor algemeenen vrede, voor de Vereenigde Staten van Europa en zoo meer.

Het opkomend geslacht, dat het oorlogsjammer maar van hooren zeggen kent, zal hier een trouw en volledig beeld vinden, dat afgewisseld genoeg is om tot het einde te boeien.

Op blz. 48 zegt de schrijver, die den ik-vorm gebruikt, dat de bevelhebber der niet werkdadige burgerwacht tot zijn onderdanen een aanspraak richtte. Op blz. 71, 73 e.a. zegt hij dat hij zelf die bevelhebber was.

[p. 336]

B. Putteman. - Pee Klak (met welwillende medewerking van A. VAN DEN BROECK (Brugge, Excelsior); 254 blz.; 18 fr.

‘Schetsen uit 't leven van een plezanten Moorselaar,’ luidt de ondertitel. Putteman vertelt leuk weg enkele leuke gebeurtenissen, voor, tijdens en na den oorlog, uit het vrij armoedig bestaan van een guitigaard. Hij doet het zonder pretentie, maar toont, in korte beschrijvingen b.v. die naar méér smaken, dat hij ook iets anders kan dan fratsen te boek stellen. Chronologisch nam hij ze niet op, en 't werkt soms storend te lezen dat Pee maar alleen meer bij moeder woont en daarna poetsen bij te wonen van toen de andere kinderen nog thuis waren.

Hij duikte, hij hefte, geheft kunnen er niet door.

A.