De Vlaamsche Gids. Jaargang 13

[p. 571]

Boekbeschouwing

M. de Praetere, vrij naar Fukrijiro Wakatsuki. - Japansche Legenden (Gent, Van Rysselberghe en Rombaut, 1925); 60 blz., talrijke platen.

Een keurig gedrukt boek, met lieve illustraties: kijkjes in het huiselijk leven van Japan, die echter in geen rechtstreeksch verband staan met de vijf mooie sprookjes. De verhaaltrant is aangenaam. Maar 't is onvergeeflijk dat de schrijver niet eens de werkwoorden rekken, druipen, scheppen kan vervoegen; dat zich minnen bij hem elkaar minnen moet beteekenen; dat hij overhoop ligt met de naamvallen; dat hij laat drukken grooter als, noch kon er niet aan denken e.a.

A.

G. Lombaerde, leeraar bij het middelbaar onderwijs. - Kent gij uw Taal? (N^r 15 van de serie Cultuur en Wetenschap; (Brugge, Centrale Boekhandel, 1925); 143 blz.; 4,50 fr.

De meeste menschen zouden er wel niets op tegen hebben, te zeggen - en te schrijven - rekening houden met (niet van), achtereenvolgens (niet opvolgentlijk), door middel (niet bij), het voornaamste (niet bijzonderste), dat kunt ge begrijpen (i.p.v. dat ziet ge van hier) en honderd andere meer, zoo zij maar den juisten vorm kenden of zich dien herinnerden. Ik zeg dit om er op te wijzen, dat deze uitgave niet alleen bij onderwijzers, studeerenden en ‘mannen van de pen’, maar bij zoowat iedereen op tafel zou moeten liggen en... door zoowat iedereen geraadpleegd worden. Het bevat, na eenige algemeene regels, ongeveer 100 blz. alphabetisch gerangschikte lijsten (‘gebruik niet’, - ‘gebruik’) en vervolgens woorden met dubbelen meervoudsvorm, homoniemen (ee of e, oo of o, ij of ei, s of sch, d of t, auw of ouw, woorden met of zonder h), meerslachtige zelfstandige naamwoorden, de volledige lijst der sterke en onregelmatige werkwoorden met hun hoofdtijden en eenige wenken over het bouwden van zinnen.

In een volgende uitgave zou ik er ook een lijstje in wenschen van woorden waarvan 't geslacht verkeerd gebruikt wordt (ader, artikel, blok, carnaval, gracht, koor, markt, programma, rijst, suiker, strop, tarief, wereld, wijk, zwaan, zwaluw en veel, veel andere). Voor enkele daarvan komt men terecht bij ‘gebruik

[p. 572]

niet’ en bij de meerslachtige naamwoorden, maar een groepeering en meer volledigheid ware beter. In een Noordnederlandsdh zakwoordenboekje voor schoolgebruik zag ik onlangs naast sommige naamwoorden, waarvan 't geslacht minder bekend is, m, v, o in vetjes aangeduid; en dat vond ik zoo kwaad niet.

A.

Met het oog op het vierde eeuwfeest van Pierre de Ronsard, verscheen een verzorgde keus zijner gedichten: Poésies choisies (Payot, Paris), in gemoderniseerde spelling. Dit werk werd tevens opgeluisterd met lettrines, bladversieringen en houtsneeplaten uit de XVI^e eeuw, hetgeen met de mooie elzevierletter het uitzicht van den tekst merkelijk verhoogt en het boek waarde bijzet. Een korte levensschets van den dichter en de muziek van zes melodieën op gedichten van Ronsard volledigen deze uitgave.

De dichter Fernand Severin heeft de gelukkige en vrome gedachte, de brieven uit te geven welke hem zijn vriend Charles Van Lerberghe stuurde van 1890 tot 1906, eindelijk verwezenlijkt. Die Lettres à Fernand Severin (Renaissance du Livre, Brussel) vormen een lijvig boek van meer dan 300 blz. en men staat bij de lezing er van wel eenigszins verwonderd, dat die traag en weinig produceerende dichter soms zulke lange en breedvoerige epistels schrijft. Men voelt inderdaad, dat Van Lerberghe, zoo schuchter in den omgang, zonder achterdocht en zonder literairen opsmuk, hart en ziel in die vriendenbrieven openlegt. Zij hebben er voor ons des te meer waarde om en na de lezing, welke boeit als die van een roman, staat er dan ook in onzen geest geprent een volledig en sterk omlijnd psychologisch portret van den dichter, wien poëzie alles was. Die Lettres zijn voortaan het onmisbaar commentaar van zijn mooie verzen.

Jammer genoeg bezitten we hiermee niet de volledige correspondentie van Van Lerberghe, zelfs niet deze gewisseld met Fernand Severin, welke sommige epistels uitschakelde. Nochtans zijn alle waard gelezen te worden. Severin zegt zelf in zijn korte inleiding: ‘Toutes, ou peu s'en faut, méritaient certes d'être publiées. Mais d'abord j'ai dû tenir compte, quoi qu'il m'en coûtât, des sentiments de la famille, qui, en consentant à ce que ces précieuses lettres fussent publiées, formulait cependant quelques réserves...’ Hopen we nochtans, ter wille van de bewondering voor en de kennis van één onzer beste Fransch-Belgische dichters, dat we ook weldra dit niet gekende deel van zijn oeuvre met even veel belangstelling zullen kunnen raadplegen.

FRANS SMITS.