De Vino Caser, of de Amsterdamse pakhuis-vreugt waar in de nieuwste en hedendaagse liederen gevonden worden
(1783)–Anoniem Vino Caser, of de Amsterdamse pakhuis-vreugt waar in de nieuwste en hedendaagse liederen gevonden worden, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 75]
| |
Stem : ô Holland schoon, &c.
1.
AG wat een Droevig naer geval!
Komt men nu weer te hooren:
Hoe dat de Satan overal,
Die menschen gaet bekooren,
Hy gaet rond om ons dag en Nagt:
Tot hy ons heeft ten Val gebragt,
En zoekt zoo door zijn Liegen,
De menschen te bedriegen.
2.
Hy leid ons Strikk' aen alle kant,
Waer meed' hy ons wil vangen;
't Brengt menig mensch in schimp en schand,
Soo gaet men quade gangen:
Hy maekt ons wijs, geschiet 't niet?
Breekt Godes Beeld, maekt het 't niet,
't Welk dog is verboden,
Al in de Tien Geboden.
3.
Die liefde werkt zomtijd geen goed,
Als die in haet verandert:
| |
[pagina 76]
| |
Men stort dikmaels onnosel bloed,
Met onbesonne handen:
De Regter, Regt na Gods gebod,
Wie bloed vergiet, vergoten word;
Gelijk men vind beschreven,
In het Bijbel-woord verheven.
4.
Die overtreed des Heeren Wet,
Gelijk hier is gebleken:
Hoe een Persoon met boos opset,
Zijn Liefste ging doorsteken:
Hy nam een Mes met 'er spoed,
Stak haer ter neer op staende voet,
Dat zy is Dood gebleven,
Al op die plaets verheven.
5.
Door Duivels list heel opstinaet,
Ging hy Gods Beeld dus schende,
Waerom hy sterven moet Eylaes!
Mogt God zig tot hem wende:
Dat hy tot in zijn laeste Nood,
Berouw gaf van zijn Sonde groot,
Dat hy dog mogt bemerken,
Gods groote wonder werken.
6.
Den Heere geve een wakent Oog!
Wilt dit Lied wel onthouwen;
Send u Gebeden dog omhoog,
Gy Mannen ende Vrouwen:
Bid dog voor hem, en voor ons al;
Dat gy die nu nog staet, niet Val,
Dit zy U aenbevolen,
Dan zult gy nimmer dolen.
7.
Maer ziet hoe God het heeft gevoegt,
| |
[pagina 77]
| |
En hy zig nog Bekeeren,
Zijn Geest die was in hem bedroeft,
Hy wend zig tot den Heere:
En riep mijn Zaligmaker goed,
Verlost mijn door U dierbaer bloed,
Wilt mijn misdaed vergeven,
Dat ik voor U mag leven.
8.
Gy verwerpt dog niet 't gebroken hert;
Dat met Ootmoedig Tranen,
Zig voor U voetbank nederwerpt,
En aenroept Uwen Naeme:
Gy vergaf de Sonde van Magdaleen,
Toe zy aen Uwe voeten ween,
Met Tranen vol benouwen,
Gy hielp haer uit de rouwe.
9.
Gy vergaeft wel Manasses quaet,
Toen hy zig tot U wende;
En had berouw van zijne daet,
Doe hy zijn Schuld bekende:
Verhoogde Gy hem weer uit 't Sand,
En bragt hem in den regte stand,
Soo doet nog Heere heeden:
Die Uwen Naem aenbeeden.
10.
David een Man na Godes hert,
Die heeft zig ook misgange,
Al in een Sonde zwaer en hart,
Daer na was zijn verlange:
Om te smeken tot God den Heer,
Hy quam in Schuld ter aerde neer,
Stelde den Heer aen zijn believe,
Wat aen hem zou geschiede.
| |
[pagina 78]
| |
11. Mijn Uurglas is nu haest ten end!
Mijn Sandloper verstreken,
Ik smeek den Heere om 't zalig end,
Mijn hert begint te breken:
Ik buig mijn knien nu voor 't zwaert,
Mijn Lighaem is maer stof en aerd;
Waer van het is genomen,
Daer sal het weer toe komen.
12.
Spiegelt u Menschen al gelijk,
En wilt mijn val onthouwen,
Soo wel arm als dan Ryk,
Steld op God u betrouwen:
Vreest God en ook de Magestraet,
Dat gy u niet te buiten gaet,
Want zy zijn Gods dienaren,
Die Stad en Land bewaren.
13.
Omstanders die dit hoort in 't rond,
Wilt dese Les onthouwen,
Gelooft dog niet dat yder Mond,
U in 't Oor komt brouwen,
Want God die alle herten kent,
Weet alles van 't Begin tot end;
Geeft hem alleen de glorie,
Houd dit in 't Herts-Memorie.
14.
Hier mee neemt mijn Pen een end,
Die is stomp, Ik vermoeit t' schryven;
God Troost de zijne in haer elend,
Hy wil haer Toevlugt blyven,
En Troosten in haer droevig Lot,
Hy is haer Vader, Heer en God;
Verterktse al te zamen,
Hier op zoo zeg ik Amen.
|
|