De Vino Caser, of de Amsterdamse pakhuis-vreugt waar in de nieuwste en hedendaagse liederen gevonden worden

Een Nieuw Lied.

Op een zeldsame Voys.

1.

LUbee quam myn te minnen,
Met uw verlof myn Heer?
Hy speelde in myn zinen,
Anders vroeg hy nooit meer,
Soo minde de een den andere,
Wy Kindere jonk en teer:

[p. 42]

 

Wy minde so malkandere,

 

Met u verlof myn Heer.

 

2.

 

Toen ik verloor myn Moeder

 

Doe waer ik maer een Kint;

 

Lubee waer myn behoeder,

 

En myn eenigste Vrind:

 

Niemant quam na ons hore,

 

Ik had geen Vrienden meer,

 

Ik waer een arme slore,

 

Met U verlof myn Heer.

 

3.

 

Niemant quam ons versagte,

 

In 't midden van ons leet;

 

Ons eenige gedagte,

 

Ons samen hulpe deet:

 

Op dese plaets wy quame,

 

Wy vesten ons hier neer,

 

Behelpe ons te same,

 

Met U verlof myn Heer.

 

4.

 

Wel schoonste Kind geboren,

 

Hebt gy geen Vrienden meer?

 

Hebt gy het al verloren?

 

Soo kiest een magtig Heer:

 

Op dese Plaets te minne,

 

Soo zyt gy myn wel waert?

 

O schoonste Herderinne!

 

Weest om Lubee niet vervaert.

 

5.

 

Wilt myn verexcuseeren,

 

Ik ben onder u gebiet,

 

Ik ben een arme slore,

 

En ik verstaen dat niet:

 

Lubee die doet myn minnen;

[p. 43]

 

Met U verlof mijn Heer,

 

Hy speelde in myn zinnen,

 

Anders vraeg ik niet meer.

 

6.

 

U lieffelyke reden,

 

Hebbe myn hert doorwond;

 

Ik wil myn aen u besteden,

 

O slore op dese stond:

 

In een Koets zult gy reiden,

 

Gekleed in Goud en Stof;

 

Gy doet myn Ziel verbleiden,

 

Vraeg myn om geen verlof.

 

7.

 

Diogenes doet myn leeren,

 

Die agt geen grote schat:

 

Hy dee hem selfs verneeren,

 

En hy woonde in een Vat:

 

Dees' Les heb ik onthouwen,

 

Men spreekt tot zyner eer;

 

'k Zal Lubee nooit verlaten,

 

Met U verlof mijn Heer.

 

8.

 

Ziet liefde doet ons leven,

 

Wat is 'er beter staet?

 

Wie kan ons meerder geven?

 

Als Liefde in der daet?

 

Dit doet ons saem vermaken,

 

Wy Leven lief en teer,

 

Geen onrust kan ons raken,

 

Met u verlof myn Heer.

 

9.

 

Laet Wangunst maer vry praten,

 

Wy agten zulken niet;

 

Liefdeloosheyt wy haten,

 

Wy roemen in verdriet:

[p. 44]

 

In Liefde saem te leven,

 

Is alleen myn begeer;

 

Geen staet soo hoog verheven,

 

Met U verlof myn Heer.