Verzameling van oude en nieuwe gezangen voor alle hoogtyden des jaars

[p. 91]

XLII.

Zangwyze N^o. XXXIX. bladz. 85,

Toen Jesus, na verryzenis,
Den zynen weêr verscheenen is,
Was schrik en vreugde beurtlings groot,
Zy scheenen als van licht ontbloot.

2.

Gedenk, dat hy in Galileen
Reeds hadt voorzegd, met klaare reên,
Dat hy den dood zoude ondergaan,
Ten derden dag weêr op zou staan.

3.

Als hy met twee in Emmaus sprak,
En dat, toen hy het brood hun brak,
Men hem erkende, (ô welk een wond!)
Was hy uit hun gezigt terstond.

4.

Doch, zeer verheugd van dit gezigt,
Zy deeden de elf hier van berigt:
Als die, verbaasd, dit hoorden aan,
Kwam Jesus daar in 't midden staan.

5.

Zy meenden, 't was een geest misschien,
Doch Jesus liet zyn wonden zien:
Hy vroeg, toen 't nog verwondring deedt,
Aan hun, hebt ge iet ook dat men eet'?

6.

Na dat hy dan gegeeten hadt,
Heeft hy zyn reden weêr hervat,
En andermaal op nieuw verklaard,
't Geen Christus lyden moest op de aard'.

[p. 92]

 

7

 

Hy opende aan hun toen 't verstand,

 

Deedt hun verdaan geheel 't verband

 

Van 't geen voorzegd staat in Schriftuur. -

 

Maar thans genaakt zyn scheidingsuur.

 

8.

 

't Beloofde van myn' Vader, nu,

 

Zal ik afzenden ras in u:

 

Blyft in de Stad te saam', en wagt,

 

Tot dees belofte u zy volbragt.

 

9.

 

Hy ging met hun naar buiten toen,

 

Om zyne opvaaring daar te doen;

 

Bethanie was de plaats, alwaar

 

Hy scheiden zou van zyne schaar',

 

10.

 

Hy hief zyn handen naar om hoog,

 

Hy zegende elk, en voor elks oog

 

Voer hy ten Hemel, en een wolk

 

Nam hem ten ooge uit van zyn volk.

 

11.

 

Thans wordt myn ziel ook opgevoerd,

 

'k Gevoel een vreugd, die my beroert:

 

Gods Zoon, die naar den Hemel vaart,

 

Verlaat zyn volk hier niet op de aard',

 

12.

 

ô Heiland, die ter rechterhand

 

Uws Vaders zit, en daar het pand

 

Voor die u hier bemint, bereidt,

 

Geef dat 'k u loove in de eeuwigheid.