Verzameling van gezelschaps-liederen

N^o. 98. Vrolijkheid.

Wie is er die ons 't lied

Verbiedt

Waar vreugde en lust in klinken?

De blijde vogel zingt op 't nest,
En de Engel boven 't luchtgewest

Waar zon en starren blinken.

Een vry en onbeklemd gemoed,
Gezond en vrolijk bruischend bloed,
Is meer dan schat en overvloed

Die ons by 't graf ontzinken.

Hoe 't nijdig oog een dronk

Belonk,

Geen wijsheid zal dien wraken.

Het roosjen drinkt by 't morgengraauw
Zijn frisschen teug van d' uchtenddaaun

Met nieuw gebloosde kaken.

Het wolkjen drenkt het scheutig gras,
De grond het wortlend veldgewas,
En 't vischjen dartelt in den plasch

By 't schroeijend zonneblaken.

[p. 91]

 

Ook d' eerbren kus ontzegt

 

Geen recht.

 

Het frissche lenteluchtjen

 

Kust argloos bloem by bloemtjen rond

 

En 't biedt het koontjen aan zijn mond,

 

En 't lept zijn liefdezuchtjen.

 

Een lieve kus in deugd en eer

 

Op 't maagdenlipjen zacht en teer

 

Doet aan 't onschuldig hart geen zeer,

 

By 't zedig zielsgenuchtjen.

 

Slechts kort is 't vrolijk uur

 

Van duur

 

Een losse greep van 't leven.

 

't Is eenmaal Jeugd, en eenmaal Lent',

 

Welhaast is 't spoedend jaar ten end,

 

Geleend is 't, niet gegeven!

 

't Is alles voor een korte stond;

 

Het zwelgziek graf ontsluit zijn mond,

 

En 't spooksel wemelt om ons rond,

 

Waar oud en jong voor beven.

 

 

 

Hem zien we in 's levenszoet

 

Te moet',

 

En welkom moet hy heeten.

 

In 't dankbre smaken van 't genot

 

Vereeren we U, weldadig God,

 

In 't eeuwig licht gezeten!

 

Geheel ons aanzijn dag en nacht,

 

(Wat om of met ons grijnst of lacht)

 

Verbreidt Uw goedheid by Uw macht

 

Met opgeruimd geweten!

 

 

 

Mr. W. Bilderdijk.