Verzameling van gezelschaps-liederen

N^o. 89. Het Bedrogene Meisje.

Wijze: Femmes, voulez-vous éprouver.

Kolijn, een brave boerenzoon,

Het puikje van de dorpelingen,

Arbeidzaam, welgemaakt en schoon,

Dorst naar Lisette's hand te dingen;

Het meisje, schoon ook een boerin,

Had echter soms de stad bekeken,

En hierdoor was haar hart en zin,

Van veld en kudde gansch geweken. bis.

Neen, sprak de fiere, zeker neen,

Geen boer zal ooit mijn hart verwinnen;

Kolijn trad nu gramstorig heen,

En ging de zachte Filis minnen.

Nu dorst geen enkle boer aan haar

Te denken, noch veel min te vragen;

Zij wachtte dus van jaar tot jaar,

Daar ook geen steêman op kwam dagen, b.

Thans is zij veertig jaren ond,

Haar schoon gelaat is thans bezweken,

En 't meeste wat haar bezig houdt,

Is kwaad van jonge liên te spreken;

Zij gloeit van spijt en felle smart,

Nu zij Kolijns geluk hoort roemen,

Daar zij in 't heimlijk in haar hart,

Zich om haar dwaasheid zelf moet doemen. bis

Meisjes, die gaarne waart getrouwd,

Laat u Lisett' tot voorbeeld wezen,

Dat ge op geen dwaze hoop vertrouwt,

Wijl gij dan ook haar lot moogt vreezen

Als 't u een brave jongen vraagt,

Laat hem dan ook uw hand verwerven,

Dewijl gij anders ligtlijk waagt,

Als oude vrijsters ook te sterven. bis.