Verzameling van gezelschaps-liederen

[p. 34]

N^o. 33. Wiege-Zang.

Men lei weleer,

Mij jong en teêr,

In 't schomm'lend wiegje neder;

Ik werd gesust,

Gestreeld, gekust,

Gekoesterd, zorglijk teeder,

Dus opgepast,

Had ik nooit last,

Van koude, togtje of windje;

Men wiegde mij, } bis.

En zong er bij: } bis.

Van suja, suja kindje. } bis.

Zoo groeide ik op,

En kreeg een pop

Waarmeê ik vrolijk speelde,

Niets dat ik had,

En met mijn schat,

De pop niet vriend'lijk deelde;

Ik kreeg voor haar,

Nu hier dan daar,

Een bandje, doekje of lintje,

Bij 't wiegje zong, } bis.

Mijn kindertong, } bis.

Van suja, suja kindje. } bis.

Doch 'k merkte ras,

Toen 'k grooter was,

Dat popje mij verveelde,

Ik voelde strak,

Dat me iets ontbrak,

En wist niet wat mij scheelde,

Ach 't was de min,

Die ziel en zin

Mij eensklaps had betooverd;

Want met een blik, } bis.

Had Frederik } bis.

Mijn jeugdig hart veroverd. } bis.

Het was zijn beê,

Mijn wensch was 't meê,

Aan hem mijn hand te schenken,

't Kwam dus al ras

Mij zelv' te pas;

Om aan een wieg te denken;

Nu pas ik op

Een liever pop,

En zorg voor togtje en windje,

En zing, daar 't kind } bis,

Den zang bemind, } bis,

Op mijn beurt: suja kindje } bis,