Verzameling van gezelschaps-liederen

[p. 32]

N^o. 31. De Bemoedigde Ambachtsman.

Het lieve schostuur slaat te regt, ja slaat te regt,

De wensch van d' ambachtsman:

Nu in de schaduw neêrgelegd,

Hoe smaakt de rust mij dan! bis

Het was van daag zoo vreeslijk heet, zoo vreeslijk heet,

Er liep van toen 'k begon,

Van mijn gezigt een stroom van zweet,

Als lag in 't hoofd een' bron. bis.

Wat de arme man niet lijden moet! niet lijden moet!

Voor die niets doende liên,

Die wij, door lout're overvloed,

Zich moede rusten zien! bis.

'k Dacht dikwijls, (dan, 'k had ongelijk, 'k had ongelijk,

Hetgeen ik gaarn erken)

Waarom of ik ook niet zoo rijk

Als zulke nienschen ben! bis.

Maar mij viel in: God vond het goed, God vond het goe

Dat is u toch bewust,

En 't stukje brood smaak dien slechts zoet

Die na den arbeid rust. bis.

Met allen is 't na korten tijd, na korten tijd,

Op de aarde toch gedaan,

Dan vangt, ter vrolijke eeuwigheid,

Be heilige avond aan, bis,

Daar zijn wij allen weer gelijk, ja weer gelijk,

Daar kent men druk noch kruis,

Het werk is af, en arm en rijk

Gaat om zijn loon naar huis, bis.