Het vermakelyke vrouwen-tuyntje
(1786)–Anoniem Vermakelyke vrouwen-tuyntje, Het– Auteursrechtvrij
[pagina 61]
| |
2.
Ach myn schaakels zyn gedreven
Door dit toeval ver in See!
Door wiens vangst ik dagt te leven,
Met 'er tyd als Galathé:
die haar winst met tuyg en fleuren,
Mengde met het Vissers riet;
Een die men ziet, dat geen verdriet
Als myn doet treuren. bis.
3.
't drygend onweer was verdweenen,
Ik lagte met 't verlies van 't Wand,
Toen myn hulper is verschenen
Met zyn Makkers op 't strand.
Hy liet nooit zyn Viskorf ligten,
Of 't bekwam de stropers duur;
Want van natuur, is hy vol vuur,
En zal nooit swigten. bis.
4.
Schoon de Turk my had verkoren:
Tot Sultane van zyn throon,
Ik had nog te veel verloren;
Want ik miste Milons zoon.
Cromis die van Vissers Sangen,
Regt de smaak heeft van de fluyt,
Heeft myn tot Bruid, door dat geluyt
Voor lang gevangen. bis.
5.
Ik heb reeds de schuym der Baaren,
Meenig Storm-Orcaan gehad;
En myn nette met gevaren
Uitgeworpen in 't nat.
Maar myn vangst was wel te draagen,
't Noodlot heeft myn nooit gestreeld,
| |
[pagina 62]
| |
Maar wel verveeld, Wyl my bedeeld
Met niet dan plaagen. bis.
6.
Mogt elk waar hy wilde Vissen!
'k Geloof wy kreegen veel bezoek;
Maar wy kunnen Rovers missen,
Elk heeft hier zyn aas en hoek;
Onze Vissers dat zyn snaaken,
Die van Visvangst zyn bewust;
En nooit in rust, maar vol lust,
Tot zulke zaaken. bis.
7.
Kan deze Visvangst u behagen,
Konst beminnaars van 't Y?
Wyl ge ons voordeel komt te schragen,
dan zyn wy verheugd en bly
Onze yver zal herleven,
Wyl we uw tragten door den tyd
Met konst en vlyd, Als gy hier zyt
Vermaak te geven. bis.
|
|