Het vermakelyke vrouwen-tuyntje

[p. 13]

Een Nieuw Lied.

Op een Aangenaame Wys.

1.

Laast heb ik my begeeven tot het jaagen
Smorgens vroeg als het wierd schoon dag,
Wat nieuws wat heb ik daar vernoomen;
Daar ik zoon' aardig mooy Meisje zag;
Zy sprak my aan: op de baan;

wilt voorstaan:

En ik was eens genegen om met haar te gaan.

2.

Zoo zyn wy wat zoetjes heen gaan wandelen:

Tot dat wy kwamen by een klaare stroom:
Daar zyn wy wat zoetjes zitte ruste,
Onder het schaduwe van een boom;
Ik lei myn hoofd in myn zoete liefjes schoot;
Met alle bei myn handjes op haar borsjes

3.

Was dat voor my geen groot vermaake?

Om zoo te ruste by myn Herderin;
'k Meende in Kuipidoos kamertje te raaken
Want het minne was myne zin.
Ik raakte al zoo veer, ja zoo veer, al voor een keer:
Maar naderhand gebeurde het ook nog wel meer.

4.

Smorgens vroeg den Haan begon te kraayen.

Deeze siere Maget om haar eertje dagt;
Mint gy myn opregt of zoek je my te paayen?

[p. 14]

 

Denk eens ik ben dog van braaf Geslagt,

 

Weg malle zottin! meent gy dan dat ik u min?

 

Het zyn maar looze streeke door de geile min.

 

5.

 

Weg weg Bedrieger al van myn Eertje!

 

Nu ben ik myn maagdom kwyt;

 

Ik telde het zoo ligt, ja ligter als een veertje

 

Myn Magedom en dat my nu spyt:

 

En die ik al zoo lank tegen wil en tegen dank

 

Heb agtien jaar gedragen dat valt my zoo bang.

 

6.

 

Oorlof gy Jagers al van vrouw Venus velde

 

Als u zoo een werkje word voorgesteld,

 

Dan toont u als een held:

 

In het veld, al met geweld

 

Zoo lang tot u de zoete min niet meer en kwelt.