Het vermakelyke vrouwen-tuyntje

De Klaagende Matroos.

Op een Aangenaame Wys.

Eylaas wat droevig lot!
Wat is my overkomen?
Hoe kom ik dog zoo zot,
Dat ik heb dienst genomen,
Dat ik op zoo een houten klomp,     bis.
Ging begeven myne romp.

2.

Ik heb myn jonge tyd,

En in myn lente dagen,
Zoo meenigmaal gezyt;
Geen dienst kan myn behagen,
Maar ik zie dat men niet, weet,     bis.
Wat voor ramp ons staat gereet.

3.

Kan dan een weinig goud,

Myn vryheid overwinnen?
Wat of 't geld niet brouwt
Waar zyn myn vrye zinnen?
Daar ik myn zie om 't geld,          bis.
Aan een ysere boey geknelt.

4.

Wie is 'er de oorzaak van?

Wie zal ik het verwyten?
De Liefde of de Kan,
Moet ik de schuld op smyten;

[p. 8]

 

Want de Liefde en de Wyn.          bis.

 

Moet daar van de oorzaak zyn.

 

5.

 

Aan Jajem en aan Wyn,

 

Was ik te zeer verbonden,

 

Ik dagt 't was Medicyn,

 

Dog ik heb ondervonden

 

Dat het veel gebruyk daar van,     bis.

 

Aan de jonkheid schaade kan.

 

6.

 

Myn Moeders evenbeeld,

 

Kon my te zeer behagen,

 

Ik kon myn liefdens sweet;

 

Niet sterk genoeg verdragen,

 

En ik was niet wel te vreên,          bis.

 

Als ik slapen moest alleen.

 

7.

 

Had ik na vrienden raat,

 

Wat meer gehoor gegeven;

 

Dan had ik al dat kwaat,

 

Wel van den hals gedreven,

 

Men dempt de put gemeenlyk wis,     bis.

 

Als 't Kalf verdronken is.

 

8.

 

Had ik van vis of vlees,

 

Voor deze wel gegeten,

 

Nu maar de been of graat;

 

Die ik heb weg gesmeten,

 

Ik vloog 'er aan met appetyt,          bis.

 

Of het was het zoetst confyt.

 

9.

 

Nu moet myn lekkere bek:

 

Met Gort en Snert vervullen,

 

Wat Stokvis en wat Spek,

 

Is dat geen lekker smullen,

[p. 9]

 

Boter Kaas en Scheepsbeschuyt,     bis.

 

Daar toe wat slagen op myn huyt.

 

10.

 

Ik kon ook aan de wal,

 

De vreugd van ruste rapen,

 

'k Wist van geen Overal;

 

Wanneer ik lag te slapen.

 

'k Sliep op bed op myn gemak,     bis.

 

Tot dat de lieve dag aan brak.

 

11.

 

Komt nu den avond aan,

 

Ik hoor den klokke Luyen,

 

Men moet na kooy toe gaan;

 

Maar komt 'er wind of buyen,

 

't Is aanstonds overal maak voort,     bis.

 

Zoo word men in zyn rust gestoord.

 

12.

 

Ik leefde aan de wal,

 

Ook altoos wel te vreeden,

 

Ik wist van geen klip of bank,

 

Of andere zwarigheden;

 

'k Was voor geen Oorlogs Vuur of zwaart, bis.

 

Nooit bevreest maar wel bewaart.

 

13.

 

Wie weet in welke staat,

 

Wy verders zullen komen,

 

Misschien nog scheel of mank,

 

Of schielyk weg genomen;

 

Daar ik gezond en welgemaakt,     bis.

 

Ben op het Oorlogs Schip geraakt.

 

14.

 

In al myn arremoed,

 

In al myn bitter lyden,

 

Kryg ik nog tegenspoed;

 

Komt nu nog eenig byden,

[p. 10]

 

't Is beter op een Schip het lyf,     bis.

 

Als getrouwt aan een kwaat wyf.

 

15.

 

Gy Nederlanders al,

 

Wy gaan nu voor u stryden;

 

Tot glorie van ons land!

 

Om u zoo te bevryden,

 

Voor Kyzers snoode dwingelandy,     bis.

 

Om u te maken vrank en vry.