Vermakelyke Haagsche Tap-toe

Waer in te vinden zyn de aldernieuwste Liederen, die heedendaegs gezongen worden

[p. 80]

Het zwaare Regt of te Justitie, dat 'er binnen de Stad van Coppenhagen is gedaan, den 30ste April 1772. aan de Twee Graaven, genaamt Brand en Struensee, voor hun gepleegt verraat, wegens de Koning van Deenemarke;waar voor zy zyn Gevierendeeld, het Hart uyt hun Lichaame gescheurt, en de Hoofde op penne gestoken.

Breder te Leezen of te Zingen, op de wys van de Spaanse Ruyter.

Wat hoort men nu al niet,
In 't Deenemarks gebied,
Sal heugen dezen Iaere,
De Koning wierd verraen:
Het stuk kwam openbaere,
Door twee Graeve gedaen.

Nooit sag men booser list,

Zy zyn in 't stuk gemist,
Maer aers was dat Ryke,
Ten ondergang geweest:
Belydenis gaf blyken,
't Was niet vergeefs gevreest.

De Moeder Koningin,

Ontdekte het begin,
Van die verraderyen;

[p. 81]

 

De Koning gaf gehoor,

 

En ging het kwaed bestryden;

 

Hy vond het regte spoor.

 

De twee Grave gevat,

 

Byzonder yder sat,

 

En bekende de stukke;

 

Veel andere raekte mee:

 

In swaere ongelukken,

 

Gebangen daer ter stee.

 

Elk een het stuk vervloekt,

 

De Regters onderzoekt,

 

En gruwde van 't aenhooren,

 

Het was 'er op gelaen,

 

Sy hadde t'saem gezwooren;

 

't Ryk stond onder te gaen.

 

Vonnissen syn geveld,

 

Een Mensch 'er van ontstelt,

 

Twee Edele Graeven ryden,

 

Na het Schavot daer siet,

 

Hoe dat op dese tyden,

 

De Iustitie geschied.

 

De Regterhanden syn;

 

Afgekapt met veel pyn:

 

De Hoofde insgelyken,

 

Het Hart gehaelt uit 't lyf,

 

Wie het siet an beswyken,

 

En door schrik worden styf.

 

De Hoofde op een Staek,

 

Gezet word tot een blaek:

 

Voor andere na deese,

 

De Rompe voort in 't vier,

 

Gehakt het hart moet weesen,

 

Gerukt uit 't lighaem schier.

 

Daer syn nu 't Grave paer,

[p. 82]

 

In 't gerigt van een schaer:

 

Van duysende verslagen,

 

Sy einde op 't Schavot,

 

Tot schanden hunne dagen,

 

Ag! wat een nare lot.

 

Verrader die het Ryk,

 

Verraen hebt te gelyk,

 

En andre mee moest sleepen,

 

Gy syt na regt gestraft;

 

En aan uw snoode greepen,

 

Is Schavots loon verschaft.

 

Men moet sig spiegelen aen:

 

De straf door u ontfaen,

 

Sou 't kwaed ongestraft blyven,

 

Dan kan geen Koningryk:

 

Of Staat ook meer beklyven,

 

Moet vallen te gelyk.

 

Gelyk men in dit Lied,

 

Kan leezen 't is geschied,

 

In Deenemarken schoone,

 

Nu is de rust hersteld:

 

Men moet geen Vorsten hoonen,

 

Door liefde of gewelt.