De vermakelyke rarekiekkas-kyker


Klagte van een getrouwd Man.
Wys: Van de jaloersche Vrouw. 1. Al wie in slaverny wil leven, En lyden meer dan ’t winter graan, Moet zich slegts in de Echt begeven, En slaan een wyf, als ’t myne is, aan.
[pagina 76]
2. Wie ’t niet gelooft kan ’t slegts beschouwen, Het leed dat ik verdragen moet, En die dan nog zal willen trouwen, Zit zelf de zotheid al in ’t bloed. 3. Myn Huisserpent doet niet dan kyven, Op meid en knecht en kat en hond, Die gaan, maar ik, helaas! moet blyven, Al noemt zy my een vagebond. 4. ’t Schoonmaaken is ’t waarmee myn slarie, Myn mooije schyven steeds verbruid, ’t Begint de eerste Januarie, En met December scheid ze ‘er uit. 5. En ach! ik heb geen woord te zeggen, ‘k Moet alles doen wat zy begeerd, Wil zy my slaan ik moet gaan leggen, ’t Mag gaan zo ’t wil, maar ’t gaat verkeerd.