De vermakelyke rarekiekkas-kyker
(ca. 1820)–Anoniem Vermakelyke rarekiekkas-kyker, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 47]
| |
Stem: Wel Luxemburg.1.
Ach Menschen hoort eens mijn vermaen,
Die reden en den zin verstaen,
Na den natuur en maet,
Zoo den tijd bestaet,
Tot een les gegeven!
Vooral de Ouders die nog Kinders voed,
Als een Herder die zijn Schaepjes hoed.
Waer dat u pligt voor staet,
Dat gy hen niet verlaet,
Waer dat gy nu heenen gaet.
2.
Hoord wat een goeden Herder,
Al die in mijn stal verkeerd,
En rechte Herders zijn,
Vreest geen leed of pijn,
Van geen wilde Dieren,
Houd uwe Schaepjes onder u gebied,
Of gy den Wolf of den Luipaerd ziet,
Zijt daer niet voor benoud,
De Schaepjes die gy houd,
Heb ik u toevertrouwd.
| |
[pagina 48]
| |
Is ’t dat u Schaepjes zijn verstrooid,
Waer distels en het onkruid geroeid,
Waer datze zijn misleid,
Tot bedorven tijd,
Gaen hun voedzel raepen,
Roept hem dan weder met een zoet geluid,
Met het gegalm van u Herders Fluit,
Al die u zal verstaen,
Die komen op u aen,
Weer op de regte baen.
4.
Hebt gy noch Lammers teer en klein,
En die nog niet volwassen zijn?
Daer moest gy allermeest,
Voor hun zijn bevreest,
En voor zorg draegen,
Dat zy niet loopen uwen Schaepstal uit,
Laet eenig giftig of fenynig kruit,
Zint dat gy hem geleid:
Naer goed gelegenheid,
In hun onnozelheid.
5.
Helaes veel Herders doen dat niet
Zy slapen op hun Herders spriet,
Waer dat den Wolf briest,
Maer hen reeds verkiest,
Zonder tegenstrijd,
Die niet peinzen op den Herders last,
Die van den Meester hen is toegepast,
Wanneer hy hem den staf,
Tot eenen Herder gaf,
Op zijn beveelen straf.
6.
ô Herders zo gy niet ontwaekt!
Of dat gy uwen slaep niet staekt,
| |
[pagina 49]
| |
Steld gy u gantsche kooy,
Tot den Wolf zijn prooi,
Die hy zal verslinden:
Hoort gy ’t bleere van u Schapen niet
Daer gy de Schaepen voor u oogen ziet,
Verliest gy een daer van,
U Meester is de man
Die het u wyten kan.
7.
Veel Herders zijn met vrees belaen,
Om Ram en Lammers voor te staen,
Die voor een klein gerucht,
Neemen zelfs de vlucht:
En hun vee verlaeten,
Die maer speizen in den grootsten nood,
Beter de Schaepen als de Herder dood,
Als wy maer zijn bevrijd,
Wat een lafhartigheid,
Die zoo een Herder zijt.
8.
Wat zal het met den Herder zijn,
Die laet de Schaepen in de pijn,
Onder het Wolve zaed,
Zonder troost of baet,
Om bestierd te weezen,
Voor zijn loon heeft hy niet verdiend,
Als zijn Meester hem ontrouwig vind,
Hy Ram en Lam verliest,
Daer Beer en Wolf briest,
Voor zynen stal verkiest.
9.
Gelukkig Schaepje die hier leeft,
Die eenen goeden Herder heeft,
Die u heeft opgestaen,
Zijt hem onderdaen,
| |
[pagina 50]
| |
En houd hem in waerde,
Die brengt zijn Schaepen zoo wel groot als klein
Voor zynen Meester zuiver klaer en rein,
Gezond in zijn Stal,
Den Meester vooral,
Hem daer voor loonen zal.
|
|