De vermakelyke rarekiekkas-kyker


Het Nedrige Hutje.
Op een aangename wys. 1. Arm en Nedrig is mijn Hutje, Maer de rust en eenigheid, Woond ‘er in by elks voetstap Tekend ons de Vredenheid, Laet de Liefde by ons woonen, Die ons niet dan bloemen bied, Noodlot ik beny selfs Vorsten, Ook hun kroon nog glorie niet.
[pagina 46]
2. Als mijn wijfje my aen ’t Herte, Vrolijk als een Engel rust, En sig wiegend in mijn arme, Nu eens scherst dan streelt dan kust, Als ter syde van mijn Hutje, ’t Silver beekje ruisend vlied, En de Maen ons dan beluisterd, God! hoe dankt u dan mijn lied. 3. Met een kusch doet sy me ontwaeken Reeds by de eerste morgen straal, Juigt het blyde Zonligt tegen, Zit met my aen ’t oggendmael, Spoed haer dan van dartle kinderen, Naer een arbeid bly van siel, Spint het Vlas dat ik haer bouwden, Op het vaerdig snorrend wiel. 4. Sy is altijd bly en lustig, Als sy iets teders my verteld, ô Wat is die Man gelukkig, Die sig nooit aen Rijkdom kweld, Arm en nedrig is mijn Hutje, Want de Vreede woond ‘er in, God geeft my altijd die Vreede Dat ik vergenoegheid min.