De vermakelyke rarekiekkas-kyker
(ca. 1820)–Anoniem Vermakelyke rarekiekkas-kyker, De–
AuteursrechtvrijStem: Van Alexander.1.
Hoord vrienden in ’t ronden,
Ik weet weer een zaek,
Ik zal ’t u verkonden,
Het diend tot vermaek:
Een jonker wilt weten,
Hy minde een daem,
Hy vond hem bedreten,
Met dat zoete lam.
| |
[pagina 9]
| |
2.
’t Jawoord was gegeven
Van de echte trouw,
Om zamen te leven,
Zo als man en vrouw.
Hy ging met behaegen,
Wilt my wel verstaen,
Haer ouders afvraegen,
Om trouwen te gaen.
3.
Wel mist gy u zinnen,
Word liever Soldaet,
Als zo een te minnen,
Zy is boos en kwaed,
Ik zweer ’t is een staeltje,
Geloof het is waer,
Kost ons menig traentje,
Ook binnen het jaer.
4.
Den Jongman ontsteken,
Door de minnepijn,
Hoord na geen gebreken,
Hy dagt zy is mijn:
De zaek kan verkeren,
Zo zy is getrouwd,
Den staet die doet leren,
Zo aen jong als oud.
5.
De eerste tyden,
Men leefde galant,
’t Was net als in ’t vryden,
Door den minnebrand:
Zy scheen in zijn oogen
Als een diamant,
De min was vervlogen,
Den speelman van kant.
| |
[pagina 10]
| |
6.
De blyde uuren
Die waren voorby,
Zy kreeg haer kuuren,
Zy speeld haer party
Het kon hem niet baten
Met goed of met kwaed,
Ziet hy liet haer praeten
En zogt goede raed.
7.
Stooten of slagen
Dat is geen fatzoen,
Lang te verdragen
Kon hy niet doen:
Hy ging hem bepijnzen
Met de hersens verdraayd,
Klyne kinders die grijnzen
Met wiegen men paayd.
8.
Een wieg wilt het weten
Heeft hy dan gekogt,
De maet wel gemeten,
Wierd hem t’huis gebrogt,
En twee boeren gasten,
Heel fris en galant,
Daer hy aen belasten
Bijft hier by de hand.
9.
Hy noode de vrienden,
Ook moeder en vaer,
Die hun lieten vinden,
De tafel was klaer;
Maer in korte uuren,
Aenhoord nu het spel:
Het wijf kreeg haer kuuren,
Het was als een hel.
| |
[pagina 11]
| |
10.
De man die belasten
Dees twee kloeke mans
Zijn vrouw aen te tasten
Op duitsch of op fransch:
Hy sprak zonder faelen,
‘k Heb iets in mijn zin,
Wilt de wieg maer halen,
Mijn vrouw moet ‘er in.
11.
Dees twee kloeke boeren
Die pakten het wijf,
Met koorden en snoeren,
En bonden haer stijf:
De man riep couragie,
Wiegt maer uit uw magt,
Doet goed avantagie,
Zo wel dagt als nagt.
12.
De mannen die trokken
De wieg om en om,
De vrouw door het schokken
Lag ook niet als stom;
Maer zy zong een liedje
Met een heldere tael,
Een zeer schoon muziekje!
Hoord men in de zael.
13.
De wieg hadt geronkt
Wel drie uuren lang,
En al wat zy zong
Was egaelen zang:
Den man die sprak donders,
Veranderd uw toon,
En zing iets byzonders,
Dat is nog zo schoon.
| |
[pagina 12]
| |
14.
Zy zong toen de nooten
Op de regte maet;
Maer ’t heeft haer verdroten,
Zy roept om gena:
Haer herssens door ’t wiegen
Die waren verdraeid,
Zy sprak zonder liegen,
Nu ben ik gepaeid.
15.
De man zonder liegen
Die won het proces,
Een kwaed wijf te wiegen,
’t Is een zedeles:
Want vegten of slagen,
Dat baerd maer verdriet,
Het zijn droeve plaegen,
Alwaer het geschied.
|
|