Verzameling van 46 differente gezelschaps-liederen. Deel 2

[p. 129]

N^o. 68. Een Nieuw Lied, van een Tuinman.

Een tuinman droef en moedig,
Zong een zoo treurig lied,
In boom en bloemen perken,
Zag men hem vlijtig werken,
Zijn vlijt mishaagd hem niet. bis.

Hij had veel treur'ge dagen,
En storten traan op traan,
Die uit zijn oogen vlooten,
De palmen reeds vergoten?
Den tuinman hief dus aan. bis.

Geen bloem kan mijn verheugen,
Daar is geen vrede meer,
Moet ik achter de donk're mnren,
Mijn klagend leed bezuren,
Dan zie ik u nooit meer. bis.

Geen bloem kan mijn vermaken,
Terwijl gij de schoonste zijt,
Ach! mogt ik op u wachten,
'k zou in mijn tuin vernachten,
En staken al mijn vlijt. bis.

[p. 130]

 

Mijn lieve tuinmansmeisje,

 

Mijn leven neemt reeds af.

 

Ach, mogt het mij eens gelukken

 

U aan mijn hart te drukken,

 

Dan graaf ik op mijn graf. bis.

 

 

 

Zoo men den bloem ziet sterven,

 

Zoo wensch ik ook mijn dood,

 

Zij sterven zonder regen,

 

Zoo sterven ik om uwent wegen,

 

Ach! was ik in u schoot. bis.