Het vermakelyk bagyn-hof

[p. 82]

Een zeer vermakelyke Minne Klagt, tusschen een Jongman en een Jonge Dogter.

Vois: Lestmaal kwam Cupido myn opwekken.

Jonkman.

CUpido heeft myn hert doorschooten,

Door zyn pyltjes van de min,

Ik voel de minnelooten,
Blaken ten boezem in,
Een Maget uitgesprooten,
Staat 'er vast in myn zin.

Ik heb 'er zo lang gekwelt myn zinnen,

Om u o schoone jonge blom,
Die ik opregt beminnen,
Kom dog myn Liefje kom,
Laat ik u hert verwinnen,
En zyn u Bruidegom.

Want u zoet wezen en lieve lonken,

Van uw bruin oogen en zoet gezigt,
Maakt myn van liefde dronken,
En ik toon u myn pligt,
Laat ik u hert ontvonken,
Zo word myn pyn verligt.

Dogter. Iongman al u geveinsde reden,

Kan niet bekooren myn gemoet,
Als gy myn had gevreden,
En uwen lust gevoed,
Zoud gy myn gaan vertreden,
Daarom vertrekt met spoet.

[p. 83]

 

Jonkm. Mogt ik myn klamme mond eens drukken,

 

Op uwe lipjes Liefste myn,

 

En van u kaakjes plukken,

 

Roosjes als Ambrosyn,

 

Dan zou die lieve nukken,

 

Zoeter als Hooning zyn.

 

Dogter. Wilt al u zoete klagten staken,

 

En zwygt met al u malle praat,

 

Ik wil de Min verzaken,

 

En hou myn Maagden staat,

 

Gy kent myn niet vermaken,

 

Want ik u vlyen haat.

 

Jonk. Liefje al zyt gy stuurs van zinnen,

 

En doed myn aan veel smaat en hoon,

 

Evenwel zal ik jou minnen,

 

Want ziet gy spant de kroon,

 

Boven de Veld Godinnen,

 

Diaan en Venus schoon.

 

Dogter. Ionkman door u standvastig minnen,

 

Hebt gy verwonnen myn jonk hert,

 

Ik gevoel myn van binnen,

 

Mee door de min verwert,

 

Stelt nu gerust jou zinnen,

 

Gy zyt verlost van smert.

 

Jonk. Nu zyn gedaan myn droeve klagten,

 

Ik ben verlost van Minnepyn,

 

Nu dat ik zal vernagten,

 

By d'alderliefste van myn,

 

Groot zyn de Minnekragten,

 

Door Cupidootje klein.