Het vermakelyk bagyn-hof

Een Vermakelyk Minne-Lied.

Op een aangenaame vois.

L Estmaal quam Cupido myn opwekken,

Daar ik zeer zoet lag in myn rust:

Phebus die quam myn opwekken,

[p. 10]

 

Want ik was heel ontlust,

 

Dat ik myn moest ontdekken,

 

Door brand van Minne-lust.

 

Ik voelde myn hertje heel ontsteken,

 

Dat ik moest uit myn bed opstaan:

 

Het was om myn Lief te spreeken,

 

Og hoort myn klagten aan;

 

Liefste wilt u hooft uitsteeken,

 

En ziet u Minnaar staan.

 

Stilletjes gaat Vrouw Venus Ionker

 

Myn dunkt ik hoor daar myn Mompeer,

 

Ik wensje gerust myn Ionker:

 

Stilt u gelamenteer,

 

Gaat na u huis het is donker,

 

Want ziet het wort onweer.

 

Liefste hoe kan ik na huis toe treden,

 

Ik zweer u zoo waarlyk als ik leef:

 

Dat ik hier staa beneden,

 

Gelyk een Ried en beeft:

 

Liefste verhoort myn beden,

 

Dat ik je een zoentje geef.

 

Ionkman ik houder myn contenantie,

 

Gaat na u huis ik zeg u dat,

 

Maakt 'er dog geene samblantie:

 

Te kussen van dit of dat,

 

Want ik heb nooit geen alliantie,

 

Met u perzoon gehad.

 

Liefste wat is 'er aangelegen,

 

Dat ik hier voor u deurtje staan:

 

Want ik zie hagel nog regen,

 

Storem of onweer aan,

 

Laat ik jou maar bewegen,

 

En in jou gratie staan.

 

Ha daar Ionkman doorleest dat briefje,

 

Dat ik daar voor u leg op straat,

 

Seg eensjes myn zoete Liefje:

 

Al wat 'er geschreven staat,

[p. 11]

 

Hoe komt het zoo myn diefje,

 

Dat je myn zoo verlaat.

 

Adieu myn Liefste lief verheven,

 

Adieu myn overschoon Godin;

 

Dat Briefje datje myn hebt geschreven,

 

Daar staat myn vonnis in,

 

Kom dood beneemt myn 't leven,

 

Adieu dan schoon Godin.