Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1911

[p. 847]

Bestendige Commissie voor Nieuwere Taal- en Letterkunde.
Een gedichtje tot Mgr. Van Bommel, bisschop van Luik, gericht in 1843.

De heer Peeters-Lacroix; lid van de Bestendige Deputatie, te Borgerhout, deelde aan de Koninklijke Vlaamsche Academie het handschrift mede van een Vlaamsch rijmpje met jaarschrift, dat door wijlen zijn grootvader Dr. Willem Van Brabant⁽¹⁾ verveerdigd werd. Het is een welkomdicht ter eere van Z. Hgw. Cornelius Van Bommel, ter gelegenheid van een schoolbezoek. Zij in 't voorbijgaan gezeid, dat Mgr. Van Bommel (uit Leide geboortig, 5 April 1790), van 1817 tot 1825 bestierder was van 't Klein Seminarie te Hageveld (Haarlem), en den 15 November 1829 bisschop van Luik gewijd werd. Hij stierf er den 7 April 1852. Het voorhandene dichtje behoort wellicht tot het jaar 1843, naar het jaarschrift aanduidt; als zoodanig mag het bijdragen tot de kennis der gemoedsgesteldheid in die jaren. Hier is het:

EeUWIge Dank zY hIer CorneLIUs gegeVen,
NU Men hIer Leer en taaL zIet prYken en herLeVen!

Wie zyn wy doch naast God de hoogste eer verpligt

Dan dien uit duisternis ons bragt in 't klaarste licht?

O minnaar van de jeugd, nooit zullen wy vergeten
Dat wy ons hoogste goed u hebben dank te weten;

De zeden en 't geloof in schipbreuk en in storm

Kregen door uwe zorg een luisterlyken vorm.

Die schoone aloude taal die byna was verstreken,
Zien wy nu pronken hier, en trotsch het hoofd opsteken.

Haar schoon kleed was verscheurd, bezet met lap op lap,

Die fransje haar voorsneed uit zyn hansworsten kap;

Nu heeft zy 't afgelegt, en eeuwig trouw gezworen
Aan hare moeder lief uit het hoogduitsch geboren,

(1) Dr. Willem Van Brabant overleed in St.-Truiden, den 13 April 1858, in den ouderdom van 86 jaren.

[p. 848]

 

Die haar zoo prachtig kleedt, zoo troetelt en zoo voedt,

 

Dat zy ver boven 't fransch toelacht aan ons gemoed.

 

God geve, Eerwaardig Heer, dat g' ons nog lange jaren

 

Moogt spyzen met uw woord en onze ziel bewaren:

 

Dit wenscht uw lieve kroost eeuwig u aangekleeft;

 

Hun hart u toegewyd van liefde en vreugd herleeft.

Het hier onderstaande kluchtig af te lezen door een jongen scholier, en het papier om te keeren, - om Z. Hoogw. in de mogelijkheid te stellen te lezen - aan de woorden: Zie wat:

VIVat CorneLIUs, VIVat!
Hoog WaarDIg Man, BIssChop, WY Weten Iets, zIe Wat,
gY zYt een UItVerkoren Vat!
vivat vivat vivat!

Het ‘verske’ werd opgezegd door een jong scholiertje, en op het handschrift schreef dat ‘jong scholiertje’ later bij - de heer Peeters-Lacroix -: ‘Toen ik dat opgezegd had, nam Cornelius mij bij de hand, sprak van mijne broeders in de école primaire supérieure catholique, place derrière St. Paul, 3, te Luik, directeur de Villers - en dat ik mij maar goed op het Fransch moest toeleggen en de ch goed uitspreken, en deed mij herhalen: cheval, enz.’

Niet oneigenaardig!

Jac. Muyldermans.