Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1899

[p. 39]

[Over het afsterven van den heer P. Génard, door den heer Van Even]

De heer bestuurder staat recht en drukt zich uit als volgt:

Mijne Heeren, Waarde Academieleden,

Alvorens tot de dagorde over te gaan heb ik een treurigen plicht te vervullen. De dood heeft alweer een voortreffelijk medelid, den heer Pieter Génard, uit ons midden weggenomen. Groot is het verlies dat onze Academie door zijn afsterven ondergaat. Gij allen hebt hem gekend en aan het werk gezien; gij allen weet wat hij voor onze nationale instelling is geweest. De dierbare ontslapene was niet enkel een Vlaamsch letterkundige, maar tevens, en vooral, een man van hooge geleerdheid, van grondige en uitgebreide wetenschap. Daarenboven was hij een groot vaderlander, met hart en ziel aan land en taal verknocht.

Te Antwerpen geboren, was Génard opgegroeid in bewondering en liefde tot de machtige Handelsstad, sedert eeuwen het middelpunt van die luisterrijke schilderschool, welke den naam van het kleine vaderland in al de landen der wereld groot en aanzienlijk maakte. Hij wist dit roemrijk voorleden te waarderen en, door zijne werken, zijne stadsgenooten daartoe in bewondering en geestdrift te ontsteken. Al zijne schriften - en hoe talrijk zijn ze niet! - hebben de verheerlijking zijner teergeliefde vaderstad ten doel.

Vast is de hoogste roem der stad Antwerpen de roem harer kunstenaars. Tot over dertig jaren bleef

[p. 40]

de geschiedenis der oude Antwerpsche meesters nagenoeg onbekend. De bouwstoffen er voor schuilden nog onder ander het stof der archieven. Meer dan iemand heeft Génard, door zijne vlijtige nasporingen, bijgedragen om het schrijven dezer geschiedenis mogelijk te maken. Hierdoor bewees hij een ongemeenen dienst, niet alleen aan Antwerpen, maar tevens aan de algemeene geschiedenis der kunst.

In onze Academie was Génard een lid van de eerste benoeming. Hij nam een werkzaam deel aan hare inrichting. Na als lid, onderscheidene jaren, zeer belangrijke mededeelingen te hebben gedaan, vervulde hij den post van Bestuurder met den grootsten ijver en de meeste nauwgezetheid. De Academie heeft duurzame verplichtingen aan hem, welke niet uit het oog zullen verloren worden.

Indien er iets geschikt is de smart zijner bedroefde weduwe en zijner deugdzame kinderen te verzachten, moet het de overtuiging wezen dat zij tot echtgenoot en vader eenen man gehad hebben die niet alleen een uitstekend geleerde, maar tevens een volkomen toonbeeld der schoonste burgerdeugden heeten mocht: Génard was een even deugdzaam mensch als verdienstelijk schrijver.

Antwerpen zal zijnen naam schrijven op de lijst der mannen, die door hunne werken de stad verheerlijkt hebben. Ook in ons midden blijft zijne gedachtenis in zegening.

Bij zijne teraardebestelling (bijgewoond door de heeren Broeckaert, Coremans, Daems, de Potter,

[p. 41]

Gailliard, Sermon, Snieders en Segers) trad ons geacht medelid, de heer Sermon, als tolk der Koninklijke Vlaamsche Academie op, om den betreurden afgestorvene eene laatste openbare hulde te brengen; niemand beter dan hij was in staat dien treurigen plicht te vervullen. Ik meen hem, in aller naam, te mogen dank zeggen voor den bewezen dienst, en U voor te stellen zijne redevoering in onze Verslagen op te nemen.

Ik stel voor, in name der Academie, eenen brief van rouwbeklag aan mevrouw Génard te zenden.