Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1896



[pagina 381]
Lied. Bij het Huwelijk harer Koninklijke Hoogheid, prinses Josephina van belgenland, met zijne Doorluchtigheid prins Karel von Hohenzollern-Sigmaringen Brussel, 28 Mei 1894 De lentezon ne zendt heur zoetste stralen In 't rein gemoed van 't frissche vorstenpaar, Daar, waar zij ook in liefde mogen dwalen, In trouwe blijven zij steeds bij elkaar. En later, wen zij aan het volk verhalen, Hun edel streven, - o, de Volkren schaar Zal eeuwig op den roem der Coburgs wijzen, En Belgenland en Duitschland minnend prijzen. Dank God! Zoo schenkt het huwlijk onzen Vorsten zegen, Vereenigd met den Hohenzollern stam, Tweemaal vereenigd, alsof straalt hen tegen Door sterkte en goedheid, Godes vredevlam... Laat beide volkren strooien op hun wegen De schoonste bloemen... Want het offerlam Der liefde is glansend, lievend, goedvol, krachtig Zoo volksbemind, als deugdzaam, engelachtig. Dank God!
[pagina 382]
En langs den Rijn, langs Elbe, Maas en Schelde Juicht toe het volk, door hart en geest verwant, Als ooit een zegen kindren vergezelde, Dan is 't de zegen beider volkren hand: Indien ooit 't Paar een onheil dreigde of kwelde, Dan rees voor hen ons beider Vaderland! Wil Hohenzollern Coburgs min bekronen? Een talrijk kroost moet hunne liefde loonen. Dank God! En heden ziet de toekomst gloren, In haren vreugdevollen glans, 't Geluk is weer uw huis beschoren In 't echtverbond met d'Orleans.