Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1895

[Heildronk van den heer Hansen aan Z.M. den Koning en de Koninklijke Familie, op het jaarlijksch banket der Academie]

Na afloop der zitting vereenigden de Leden der Academie zich aan een banket, waar door den heer Hansen, bestuurder, in de volgende bewoordingen, een dronk op het heil van Z.M. den Koning en van de Koninklijke Familie werd ingesteld:

[p. 341]

Geachte Heeren Collegas,

Ik heb de eer U den dronk voor te stellen op het welzijn van onzen doorluchtigen Koning, Zijne hoogwaardige Gezellinne en het Koninklijk Stamhuis.

Meer dan eenmaal is U, bij eene dergelijke gelegenheid, gewezen geworden op de dankbaarheid welke wij Z.M. als Stichter en Beschermer dezer Academie verschuldigd zijn, en op de menigvuldige getuigenissen, door Hem feitelijk geleverd, dat de Vlaming in zijn edel hart niet bij den Waal mag achterstaan.

Ik drink op H.M. de Koningin, Z.K.H. den Graaf van Vlaanderen en den Erfprins Albrecht, die meer en meer door hun schoon voorbeeld bevestigen, in het openbaar, dat het Nederlandsch eene nationale, en bovendien eene fijn ontwikkelde taal is, welke trouwens, voor hare bijzonder beschavende kracht alleen, in eere dient gehouden te worden.

Veel wegs is reeds afgelegd op de lange baan, die naar de volledige herstelling der Vlaamsche grieven leidt. Veel wegs dient echter nog afgedaan.

Doch met den geliefden Koning aan onze zijde, hopen wij eenmaal onze Nederduitsche Hoogeschool, ons Vlaamsch Muziek-Conservatorium, kortom een volledig Nederlandsch onderwijs en de algeheele gelijkstelling met onze Waalsche staatsbroeders te zullen verkrijgen; - ten einde samen, in geest als in leest vereenigd, wellicht in nauwere verbinding

[p. 342]

met de Noorderbroeders te treden, ja misschien in de toekomst een Bonds-Nederland te stichten, dat in kracht en heerlijkheid voor geen gevaar zal moeten onderdoen.

En van gevaren gesproken - van welke zijden die ook dreigen mochten - zoo willen wij den gevierden Vorst op onze beurt verzekeren, dat het met de Vlamingen als met hunne Dietsche stamgenooten in Oostland gesteld is, die den eeuwenouden Eikboom der sprake gepleegd en geheegd hadden, dien machtigen prachtigen Boom, waarop de jonge Gezel, d.i. juist het nieuwere geslacht, naar de getuigenis van Frits Reuter, zoo trotsch was:

Rasch geeft hem de Koning ‘vertrouwlijk’ de hand:

‘God zeegn' u, Gezel, voor uw' reed'!

Wen de stormwind eens bruist door het “Belgische” land,

Dan weet ik een zekere steed'!

Wie eigen aard

Vrij won en waart,

Bij dien is in nood men het beste verwaard.’

Goedheil den Koning! Goedheil der Koningin! Goedheil aan 't Koninklijk Stamhuis.

Deze dronk werd door de aanwezigen hartelijk toegejuicht en, in korte bewoordingen, aan Z.M. den Koning, bij telegram, bekend gemaakt.

Het antwoord van Z.M. luidt als volgt:

‘De Koning, zeer gevoelig aan den heildronk, hem door de Koninklijke Vlaamsche Academie op hare vergadering toegebracht, gelast mij den heeren

[p. 343]

leden zijnen oprechten dank te doen geworden om op de gezondheid Zijner Majesteit en der Koninklijke Familie gedronken te hebben; alsook voor hunne betuiging der gevoelens van verkleefdheid aan het Vorstenhuis.’

(Ondert.: de Adjudant des Konings van dienst.)

Een tweede heildronk werd door den Bestuurder voorgesteld ter eere van den heer Fr. Schollaert, Minister van Binnenlandsche zaken en Openbaar Onderwijs, en door dezen volgender wijze beantwoord:

‘Ik bedank hartelijk de leden der Koninklijke Vlaamsche Academie voor den heildronk, dien zij mij in hun jaarlijksch banket opgedragen hebben. Zij mogen op mijne medewerking rekenen om de rechtvaardige eischen der Vlamingen te doen zegepralen.

De Minister,

Fr. Schollaert.’

Beide antwoorden werden door de Vergadering luide toegejuicht.