Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1892

[Toespraak, door den heer J. Micheels]

De heer Bestuurder staat recht en houdt tot de vergadering de volgende toespraak:

Waarde Medeleden!

Gij hebt allen vernomen dat nogmaals een der onzen van zijne taak hier beneden afgeroepen werd: Matthias de Vries is den 9^en dezer maand te Leiden overleden.

Ofschoon niet geheel onverwacht, want hij verkeerde sedert maanden in eenen bedenkelijken toestand, heeft die tijding, ook buiten Nederland, op velen een pijnlijken indruk gemaakt.

Wij vooral hebben reden tot treuren om den

[p. 311]

dierbaren aflijvige, die onze werkzaamheden met innige belangstelling volgde, dien wij zoo gaarne eens in ons midden gewenscht hadden, om hem onze dankbaarheid, onze hoogachting, onzen eerbied te betuigen.

Gij herinnert U nog met welke hartelijke, aanmoedigende bewoordingen hij het lidmaatschap onzer inrichting aanvaardde; die warme ontboezeming, waarin hij zijn geheel gemoed uitstortte, zal steeds voor ons een kostbaar aandenken van waardeering onzer pogingen tot het bereiken van een edel doel blijven.

Als schrijver, als redenaar bekleedde Matthias de Vries met zijne degelijke, doorwrochte, in eene sierlijke taal gestelde verslagen over het Woordenboek, de heerlijke inleiding tot dat werk, zijne geestdriftige toespraak bij de onthulling van Maerlants beeld te Damme, zijne feestrede in den Briel, naast Willem III op eene uitstekende wijze voorgedragen, eene eerste plaats in de rijen van Nederlands letterkundigen. Doch vooral als taalkundige heeft hij zich met het Woordenboek der Nederlandsche taal eene onvergankelijke eerezuil gesticht.

Dat gedenkteeken onzer gemeenschappelijke taal werd door hem ontworpen: door dit grootsch voornemen bezield, heeft hij, wij zullen het nooit vergeten, ons op het Congres te Brussel in 1851 de broederhand gereikt en zoo doende de toenadering tusschen de telgen van den Dietschen stam het meest bevorderd.

[p. 312]

Lange jaren heeft hij zijne beste krachten aan dien reuzenarbeid besteed, met onverdroten werkzaamheid en stalen vlijt steeds voortgewerkt, tegen allerlei bezwaren strijdende, waarvan de laakbare onverschilligheid bij diegenen, op wier krachtigen steun hij gerekend had, hem het meest griefde.

Het was hem niet vergund het gebouw, waarvan hij de grondslagen gelegd heeft, voltrokken te zien; doch hij is heengegaan met de overtuiging dat zijne medewerkers en opvolgers, door zijn voorbeeld aangespoord, vastberaden op den ingeslagen weg zullen voortstappen en het Woordenboek der Nederlandsche taal, waaraan voor tijdgenoot en nazaat de naam van Matthias de Vries zal verbonden blijven, eens de kroon zullen opzetten. (Toejuichingen.)

De vergadering beslist dat de rede des heeren Bestuurders in de Verslagen zal opgenomen en een brief van rouwbeklag aan de familie van het betreurde Medelid gestuurd zal worden.