Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1890

[p. 6]

Briefwisseling.

De bestendige secretaris deelt de vergadering het onderstaande schrijven mede van den heer M. de Vries, buitenlandsch eerelid der Academie.

Aan de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde, te Gent.

Zeer Geleerde Heeren, Hooggeachte Medeleden,

Het is mij een aangename plicht, U mijnen diepgevoelden dank te betuigen voor het vereerende schrijven, dat ik den 28^sten November 11., bij de gedachtenisviering mijner veertigjarige ambtsvervulling, vanwege de Koninklijke Vlaamsche Academie mocht ontvangen. Onder al de bewijzen van achting, genegenheid en vriendschap, die mij op dien merkwaardigen dag te beurt vielen, had Uw hartelijke gelukwensch voor mij eene bijzondere waarde. Gedurende al den tijd dat ik mij toewijdde aan de beoefening onzer Moedertaal, ben ik altijd doordrongen geweest van de overtuiging, dat voor den toekomstigen bloei der Nederlandsche taal, voor de ontwikkeling van den Nederlandschen stam, voor de vervulling der schoone taak waartoe ons Nederland geroepen is, niets dringender vereischt werd dan de nauwe aansluiting aan de Vlaamsche broeders, de erkenning en duurzame bevestiging der eenheid van taal in Zuid en Noord, de eendrachtige samenwerking van beiden tot bereiking van het hooge

[p. 7]

Vaderlandsche doel. Naar mijn beste vermogen heb ik getracht in dien geest werkzaam te zijn met en nevens de uitstekende letterkundigen in het Zuiden, die voor dezelfde goede zaak ijverden en in wier getrouw bondgenootschap ik mij mocht verheugen. En nu, na veertig jaren terugziende op het vervlogen tijdperk, strekt het mij tot innige vreugde, dat wij onze wenschen ruimer en vollediger vervuld mogen zien dan wij ooit te voren hadden kunnen verwachten. De verbroedering tusschen de leden van den Dietschen stam laat niets meer te wenschen over: schoone en blijvende vrucht onzer vriendschappelijke taalcongressen. De eenheid der Nederlandsche taal in het Zuiden en Noorden is een onbetwistbaar feit geworden, door gelijkheid van spelling bevestigd, en, als tot onderpand voor de toekomst, door het Nederlandsch Woordenboek voor altijd gewaarborgd. De samenwerking van Vlamingen en Hollanders op het gebied van taal en letteren is meer en meer toegenomen en vruchtbaar geworden, en nu in de laatste jaren, door de stichting der Koninklijke Vlaamsche Academie, als 't ware door hoog gezag bekrachtigd. Het is mij eene streelende voldoening, dat ik het voorrecht mocht hebben, tot deze heerlijke uitkomst naar de mate mijner krachten mede te werken, al gevoel ik maar al te wel, hoe verre die krachten beneden mijne wenschen zijn gebleven. Van U, Hooggeachte Heeren, zulk een vleiend getuigenis omtrent mijnen arbeid, zulk een onwaardeerbaar

[p. 8]

blijk van sympathie voor mijn streven, en zulk een warmen heilwensch te mogen ontvangen: ziedaar het schoonste loon, dat mijne pogingen bekronen kon. Aanvaardt mijnen oprechten dank, en tevens de welgemeende verzekering, dat ik mij gelukkig zal rekenen, zoolang mij het leven en de werkkracht verleend wordt, met U te blijven arbeiden aan de bevordering van den bloei onzer gemeenschappelijke Nederlandsche taal.

Met bijzondere hoogachting heb ik de eer mij te noemen

Uw buitenlandsch Medelid M. de Vries.

Leiden, 20 December 1889.

De heeren Victor de la Montagne en R. Fruin zeggen de Academie dank voor hunne benoeming, de eerste als briefwisselend, de tweede als buitenlandsch eerelid.

Door den bestendigen secretaris wordt opgemerkt dat het Staatsblad in het nummer van 13-14 Januari II. de lijst afkondigde der instellingen, genootschappen en openbare ambtenaren, aan welke, krachtens een koninklijk besluit, vrijstelling wordt verleend van brievenvracht, maar dat hij op deze lijst te vergeefs den naam der Koninklijke Vlaamsche Academie heeft gezocht, hoewel deze gezegd

[p. 9]

voordeel geniet krachtens ministeriëele beslissing van 20 November 1886. - De vergadering geeft den bestendigen secretaris last om de aandacht des heeren Ministers van Spoorwegen, Posten en Telegraphen op die vergetelheid te vestigen.