Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1889

Aan de nagedachtenis van Eugeen-Edward Stroobant,
door den heer Emanuel Hiel.

Zaagt ge ooit een beeld van mannengoedheid,
Van zoete wijsheid, vrome zoetheid,

Dan hadt gij onzen vriend gezien;

Hij, die het Vlaamsche Volk beminde,
En, als een ware Vlaamschgezinde,

Zijn volk geen onrecht liet geschiên.

[p. 121]

 

Zaagt ge ooit een beeld van ware vriendschap,

 

Geen dienstschap kennend, maar gedienstschap

 

Voor elken mensch, hoe hij ook dacht;

 

Vermijdend alle dwaze twisten,

 

Milddadig als een echte christen,

 

En des door ieder hooggeacht?

 

 

 

Zaagt ge ooit?... Zijn leven werd gebroken,

 

Terwijl de rozen frisch ontloken,

 

De vooglen zongen in het rond;

 

Terwijl we zuchten, vol van smerte:

 

Zoekt of gij ooit een braver herte,

 

Eene eedler ziel in Vlaandren vondt?