Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1889

[p. 49]

Lezingen.
Hulde aan D^r J.-A. Alberdijngk Thijm door den heer Ed. van Even.

Een smartelijk verlies komt onze Koninklijke Academie te ondergaan: een harer beroemdste buitenlandsche eereleden, D^r Jozef-Adelbert Alberdingk Thijm, is haar door den dood ontrukt. Nederland verliest in hem een zijner uitstekendste geleerden, een zijner voornaamste schrijvers, een zijner verkleefdste zonen. Ja, de ontslapene was een groot vaderlander, Nederlander in bloed en leven, met hart en ziel gehecht aan den geboortegrond en het Koninklijk Stamhuis. Bekend is het, in welke achting hij door wijlen koningin Sophia, die voorbeeldige vereerster van kunst en wetenschap, gehouden werd. Ook België had hij oprecht lief en bezocht hij dikwijls. Gelijk, in de 17^e eeuw, eene Hollandsche vriendin van onzen Rubens, de beminnelijke Anna Roemer Visscher, noemde hij ons land zijn ‘vriendenland’.

Ik had het genoegen kennis te maken met den aangenamen, beleefden, vriendelijken man op het Nederlandsch Taal- en letterkundig Congres, te Brussel, in 1851, waar ook Des Amorie van der Hoeven, van Lennep en andere uitstekende Hollandsche geleerden en schrijvers aanwezig waren. Sedert dien zijn wij, door al de wisselvalligheden van het

[p. 50]

leven heen, vrienden en goede vrienden gebleven.

D^r Alberdingk Thijm was niet alleen een verheven geest, een knappe redenaar, een roemrijk dichter, maar tevens een goed, hartelijk, deftig mensch, een overtuigd katholiek, een godsdienstig, doch zeer verdraagzaam burger. Op zijnen dichtbundel Palet en Harp, in 1849, verschenen, had hij tot zinspreuk de woorden van onzen Thomas a Kempis geplaatst: ‘Doe wat in U is, en God zal uwen goeden wil bijstaan en voorthelpen’ (1 B.C. VII, V.I.) Die woorden zijn, tot den dood, den leiddraad van zijn leven gebleven.

Mij is het eene troostende voldoening, in den schoot dezer Koninklijke Vlaamsche Academie, over hem een woord van aandenken te kunnen spreken. te mogen zeggen hoezeer ik hem waardeerde en liefhad, en hoe oprecht ik wensch dat er aan zijne nagedachtenis hulde worde gebracht.

Zijn ontijdig afsterven treft, behalve zijne beminde gade en kinderen, ook onzen veelgeachten en verdienstelijken collega, hoogleeraar Paul Alberdingk Thijm, die in hem den besten der broeders mist.

Ik sluit mij ten volle aan bij het voorstel, in name der Koninklijke Vlaamsche Academie eenen brief van rouwbeklag te richten aan de bloedverwanten des diepbetreurden.