De vermakelijcke buys-man
(1694)–Anoniem Vermakelijcke buys-man, ofte koddige Boots-geselletje, De–
AuteursrechtvrijStem: Van de Mosselkreekse Papen.
HOort toe Matroosen al te saem,
Die varen by de Zee,
Zijt niet met storm of noot bevaen,
Godt helpt u op een Ree.
| |
[pagina 11]
| |
Want meenigh Boots-gesel
Haer leven moeten wagen,
Al op de Zee rebel,
By nacht en oock by dagen.
De Zee door Godts geheugenis
Verteert soo menigh Man,
Die al te samen van de Vis
Verslonden worden dan,
Maer laes! wat leyt daer an,
Waer onse Lichaems varen,
Als Godt ons Ziele dan
Eeuwighlijck wil bewaren.
Wat lijdt den Zeeman al verdriet,
By nachten en by dagh,
Als hy de doodt voor oogen siet,
En niet ontvluchten mach:
Door storm en groot onweer,
En gewelt al van de baren,
Dat brengt ons dies te meer
In angst en groot bezwaren.
Oock groot gewelt en tegenspoet,
Lijdt den Zee-man valjant:
Van Turck en Rovers seer verwoet,
Worden sy aengerant,
En veel vyanden meer
Die haer soecken te krencken,
Die varen by der Zee,
Mogen hier wel op dencken.
Als sy oock op een lager wal
Door stormen drijven voort,
Seer haestigh sy de Masten al
Dan kerven over boort,
Dan sien wy weer de doodt
Voor oogen met vertsagen,
Somma, de sorgh is groot
Die den Zee-man moet dragen.
Godt helpt haer dan wel uyt den noot,
Die hem aenroepen seer,
Hy wil niet den Sondaer sijn doodt,
Maer dat hy hem bekeer:
| |
[pagina 12]
| |
Want door sijn stercke handt
Gaet hy den Mensch weer laven,
En brenght haer weer te landt
In een gewenschte Haven.
Als sy komen te lande fijn,
So is haer eerste werck,
Te bier of in de brandewijn,
Maer weynigh in de Kerck:
’t Is haer vergeten dra,
Dat haer de Heer gepresen
Trouw hulp door sijn gena,
Uyt angst en groote vreesen.
Als sy krijgen haer geldt in d’handt,
So is het haest verteert;
Sy koopen daerom Landt noch Sandt,
’t Is voor Weerdin en Weert,
’t Is of hy ’t ergens vindt,
So gaet hy domineeren,
Dat men so suerlijck windt,
Siet men so licht verteeren.
Met Vrouwtjes van den lichten aert
Raken sy op het wildt,
Sy moeten weder op de Vaert
Als ’t gelt al is verspilt,
’t Is haer geen groote eer,
Noch minder voor de Vrouwen,
Want sy na Godes Leer
Haer zedigh moeten houwen.
Maer waer mach ick doch praten van,
Wat siet men veel gepronck,
Dagelijcks langhs de straten gaen,
Van Dochters oudt en jonck,
In Hollandt over al,
Siet men haer gaen braveeren,
Het komt door ongeval,
’t Zijn geen Dochters met eeren.
De Zeeusche Meysjes, wat een praet
Die weten oock seer wel,
By nacht te danssen langhs de straet,
Al met een Boots-gesel,
| |
[pagina 13]
| |
En maken groot geraes
Met de Jongmans wilt weten,
’t Zijn Dochters van Deus Aes,
Of het is my vergeten.
Maer is het niet een mal gelaet
Van dese Dochters hoor
By nacht te danssen over straet,
Den Speelman die gaet voor,
’t Is haer geen groote eer,
Sy konnen ’t lichtelijck dragen,
Want in Oost-Indien veer
Hoort men van haer gewagen.
De Jongmans achten ’t voor geen quaet
Sy seggen ’t is playsier,
Te danssen somtijts langs de straet
Al met een Venus dier:
Maer so de Schrift vermelt,
So is het haer geen eere,
Dat sy so schoonen geldt
So roeckeloos verteeren.
Dese Jongmans en Dochters fraey
Die sijn seer wel bekent,
Sy woonen op de Turf-kaey,
Of ergens daer ontrent:
Om dat sy eerlijck zijn,
So wil ich haer niet laken,
Want is den draedt noch fijn.
Men souwse groover maken.
Gy Jongmans hoort met goet bescheyt,
Houdt doch in drincken maet,
Want dronckenschap is (so men seyt)
De Moeder van het quaet,
Leeft vry na Godes Leer,
Wilt quaet geselschap haten,
So sal u Godt den Heer
In vrede varen laten.
Oorlof Matroos hoort mijn vermaen,
Als gy zijt in de noodt,
Roept Godt den Heer van herten aen,
Bekent uw’ sonden groot,
| |
[pagina 14]
| |
Want die van herten seer,
Berouw heeft van sijn sonden,
Die wordt van Godt den Heer,
Genesen al sijn wonden.
Doe men dit nieuw Liet eerstmael vant
Voeren wy over Zee,
Van Oost-Indien na ’t Vaderlandt,
Naer Middelburgh de Stee,
Met ’t schip Prins Hendrick ree,
In ’t Jaer van dertigh negen
En sestien hondert mee,
Den thienden Maert geschreven.
|
|