Venus minne-gifjens

Een Nieu-Liedt,

Op de Voys: La vignonne.

1.

VVAer is de lieve Maecht, ghebleven
Die myn jonck herte so behaecht,
Waer is de deucht // die my verheucht
Ja die verslijt myns levens vreucht:
Die schoone // persoone, wiens kracht
En macht // by dach en nacht
Haer vriendelijckheyt
En minnelijckheyt
Haer soet ghesicht, myn staech verleyt.

2.

Eylaes! wat is de hoop, een sorge

Een strijt ghestaech in s’weerelts loop,
Alsoo men ziet // en anders niet,
Ja dickmaels volchter noch verdriet:
Al suchten // en duchten, heel swaer
Daer naer volcht dickwils claer,
Nae Dochters manier
Soo groot ghetier
D’its doch den aert, van t’minnevier.

3.

Hoe dicmaels suchten ic, met tranen

Wanneer ick viel in dese strick,
O lijden groot // k’wens om de doodt
Soo sy my laet in dese noot,
Want Maghet // ghy jaghet // myn seer
Om veer // hoe langh hoe meer,
Helpt mynder, doch nu,
En weest niet schu
K’en lief gheen ander lief dan u.

[p. 36r]

 

4.

 

Gheen vreught ter Werelt schoon, verwacht ick

 

So het niet is van u persoon,

 

Een uur, een Jaar // dunckt mijn voorwaer,

 

Maer sprack ick een reys teghen haer,

 

Hoe luckigh // ondruckigh // mijn ziel

 

Hem hiel // dat sulcks gheviel,

 

Soo haddet een endt

 

Myn groot torment,

 

So was ghedaen mijn swaer ellendt.

 

5.

 

De vrees bevanght my staech // o wonder

 

Hoe dat mijn ziele is so graech

 

Om een Jonckvrouw // om een Kersouw

 

Op wien ick stelle mijn vertrouw

 

Maer lacy // ter spacy // ick quyn,

 

Verdwyn // eylaes om dijn

 

O Edele Maeght

 

V ist beclaeght

 

Ghy zijt de Perel die mijn behaeght.

 

6.

 

Princes Amstels-puyck, in schoonheyt

 

En weet ick gantsch niet uw’s ghelijck

 

Het Amstel-lant // roem wydt bekant

 

Mach hem roemen heel abonbant,

 

Princesse,, Matresse // mijn schat,

 

O dat // ghyer noch wat

 

My quaemt ter baet,

 

Want Nimph ick laet

 

De tonghen boos, en alle de haet.

Ick laet,, die haet.