Acht Vaendels Jacomynkens
Quamen daer aen ghedruyst,
En thien Vaendels Pierynkens
Hebben daer in den hoop ghebuyst,
Veel Geertkens en Lenoren
Elck wilde de Broeck oorbooren
Maer de Grieten doodense al.
Waren oock seer hooch befaemt
Sy quamen met haer Meykens
Sinte veur open ghenaemt,
De Grieten te vallen aen boort
Maer de Grieten hebben haer gesmeten
De Beyckens riepen moort.
Sy hebben de Broeck behouwen
t’Schynt dat sy alle Vrouwen
Maer ick pryse de Grieten int vechten
Want seven synder cloeck ghenoech
Teghen een Vaeudel knechten
Die noyt met swaerden sloech.
En deeds deur gheen envye,
Een Griete die hem quelde
Gheen argher Vrouwen die leven
Dan de Grieten my verstaet,
Sy souden den Duyvel doen beven
Wanneer sy spreecken quaet.
De beste Griete diemen oyt vant
Was die den Duyvel op’t kussen bant.