Venus minne-gifjens
(1622)–Anoniem Venus Minne-gifjens–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Alst begint.1.
INt voor-Jaer eer Auro brack uyt
Amintas teech uyt jaghen
Den Harder die verloor zyn Bruyt
Int schemeren voor het daghen,
Terwyl hy volbracht syn gauwe vlucht
| |
[pagina 20r]
| |
Int dicht Bosschagies bommer,
Verbeyden sy vast inde lauwe lucht
Haer Lief met bekommer,
En dwaelde met haer Schaepjens in dat steyl ghebercht
Waer d’eensaemheyt haer doort verlies tot droefheyt heeft ghetercht.
2.
’t Soet Water Beeckje van de kant
Des hooghe heuvelinghs kruynen
Quam Silleverich neer tot aen de strant
Tusschen twee sandighe Duynen,
Alwaer mijn Hiacintha vast
Haer dorstighe Lammeren weyden,
En al Amintas Lief Aminta wast
t’Gheen haer galmt uyt breyden
Elck treurich suchjen t’gheen langhs hare Lipjens dreef
Sy stracks met naackte letteren in de Sandighe gronde schreef.
3.
Soo haest de donck’ren nacht de Son
Quam met zyn glans verjaaghen
Schoon Hiacint haer klacht begon
Bedruckt bedroeft verslaghen,
En nueryde met haer handen op
Een dun besneeden Rietje
Op d’hooch bemoste rotse van de top
Dit droef Minne Lietje,
Ay! Lammeren hoeder wreet Amintas stuers ontrouw
Deert u t’weemoedich suchte niet uws seer bedruckte Vrouw.
4.
Het onbeweechlijck steen ghebercht
Scheen jammerlijck te beweghen,
En d’eyck wiert tot gheween ghetercht
Door ’t Nimphjens tranen reghen,
D’altijdt groene Cypresse hooch
Kon t’jammeren niet verswelghen
Maer leegh ter aard voor d’Harderesse boogh // haer bruyn spitsighe telghen,
Het Weste wintje spooch syn swoelen d’aasem uyt,
Droochden de traentjes van ’t ghesicht dees lieve loose Bruyt.
5.
Dus door t’langh klaghen brack de Son
Syn straeltjens langhs hoe droever,
De banghen avont strack begon
Te duystren d’effen Oever,
Vruchteloos was s’Hard´rins jammeren ach!
Aminth heeft haer verlaten
´t Welck sy aen haer versaede Lammere sach
Die doen van rouwe blaten
Sy dreefse moed´loos Stadwaert naer hun Schaepskoys rust
En bleef selfs waeckend´ in ´t verdriet vol quellingh en onlust.
Een voor al. |
|