Venus minne-gifjens

[Dees Goddelijcke Nimph is soo gesint,]

Op de Wijse: Alst begint.

1.

DEes Goddelijcke Nimph is soo gesint,
Dat sy noyt Liefde weerlief mint
Want d’Harder stout // van soete Wout,
Die sy al schempende gaende hout,
Kranste met Laure kruyt // dees Bruyt,
Knielende met ghebeen
Of Tyter klaecht // om hulp haer vraecht
D’afkeerige Maecht // seyt altijt neen.

[p. 16v]

 

2.

 

Hoe dickwils Tyter heeft verlaten ’t Vee,

 

Om dese schoone Galete,

 

Quelent van min // om dees Goddin,

 

Vluchten haer nae ten Boswaert in

 

Doch as sy hem komen sach // t’ghelach

 

Klonck door het Bosjen heen

 

Of Tyter klaecht // om hulp haer vraecht,

 

Dafkeerighe Maecht seyt altijdt neen.

 

3.

 

Lest vont ick haer alleyn by een Fonteyn,

 

Wies haer Albaste Handen reyn

 

Kuerschuylde ras // wat vreucht myn was,

 

Als sy int Waeter lobberent was:

 

So haest sy myn wiert gewaer // liet daer

 

Myn doen alleen,

 

Of Tyter klaecht // om hulp haer vraecht,

 

Dafkeerighe Maecht, seyt altijt neen.

 

4.

 

Hadieu versteende Vrou // helaes ick schou

 

Duer u stuershe-den van u! Trou,

 

Dees pijn onsoet // die jy myn doet

 

Ghy self in ent lijden moet,

 

Dit lichte Lofje teer // heeft meer

 

Beweghen van u stuerheen,

 

‘K dael grafwaert in // vaert wel Goddin

 

In plaets van Min, seght ja voor neen.

Een voor al.