[Cvpido t’cleyne Wicht, heeft my ter neer ghevelt,]
Voys: La Morisque.
CVpido t’cleyne Wicht, heeft my ter neer ghevelt,
En t’loose Boufken licht, hout my in syn ghewelt
Hy heeft syn Booch en Schilt, op myn met macht gestelt.
Och! och! waer vlucht ghy heen // ey soete Moorderin,
Hoe doolt ghy dus alleen, met een verwaende zin
Verdien ick dit gheween, om dat ick u bemin.
Doen ick eerst sach die clare, glans van u gezicht,
Hebt ghy myn hart deur straelt, en myn doen branden licht
Nu smaeck ick sonder fale, die min syn felle schicht.
V Borsjens syn als Nectar soet, en smaeckelijck,
Dit is het voetsel goet, myn heel vermaeckelijck
Dat my steets leven doet, int vier nootsaeckelijck.
Aenziet doch eens o schoon Goddin, u trouwe knecht,
Myn ziel verteert door min, myn Lichaem blijft ghehecht
Door liefde soomen ziet in, uwe dienst oprecht.
Hoe menichmael by nacht, wensch ick al om den dach,
Hoe menichmael by dach, roep ick ô my! ô wach!
Om dat ick even staech u Nimph niet zien en mach.
V soet ghesicht is my, ghelijck een Sonne schijn,
V soet ghezicht is my, een bitter soet Venijn
V soet ghesicht is my, myn doot en Medezijn.
Nu dan Goodin, u is alleen dees pyn bekendt,
Loont my met wedermin, tot troost van myn ellendt
Laet u verstende zin, verkeeren eer ick endt.
Toont oock liefde.
|
|
Auteursrechtvrij