Venus minne-gifjens

[p. II]

Venus Aanspraack tot de Ievghd.

GHy Minnelijck gheslacht, die ick hebb’ uytvercooren
En tot den dienst gevvyd’, comt vvilt mijn vvoorden hooren:
Ick Venus spreeck u aen, de Moeder vande vreughd,
De Moeder vande Min, de Moeder vande Ieughd:
In Cypres vvierd’ ick eerst ghe-eert en aenghebeden,
Nu mint my Hollant oock, en tot den dach van heden
Roockt allenthalven noch de gantsche Werelt deur
Mijn Altaar vande gift, een aanghename geur
Voor my, en myne troon, daar voor ick haar mijn Wetten
Doe kundigh uyt ghenaad’, en vvil oock mijn ghesetten
U tot een Minne-gift nu maacken heel bevvust,
Op dat ghy na den eysch leeft in mijn zoete lust:
En dat mijn vvaarde Zoon u in de Min doet groeyen,
Ghelijck een frisse Bloem staat op zyn struyck te bloeyen:
Dees Myrthjens schenck ick u, die ick uyt mynen Hof
U onlangs hebb’ gepluct, daar in vindt ghy myn Lof,
Mijn Min, Myn Vryery, myn soete lust beschreven,
En vvat de geyle Min vervveckt, en haast doet leven:

[p. III]

 

Oock alles vvat een Maeght en Ionghman hoort te doen,

 

Myn vvetten die ick haar verseghel met een soen,

 

Wat Iuno hiel jalours, vvat Ceres hiel bekreten

 

En vvat myn is ghebeurt selfs in het Landt van Creten,

 

Wat Iupiter den God soo dickmaals heeft ghejaaght

 

Hier vvt den Hemel neer, nae die of dese Maeghd:

 

Wat Phoebus heeft bekoort, en Maya-zoon doen rysen

 

Of Pluto svvart beroockt soo langh sy vaermoedigh prysen,

 

En vvaarom dat Neptun’ soo dickmaals aan het strand

 

Liep doolen gins en vveer van d’een in d’ander Land,

 

Wat yder God en Mensch, ja Dieren kan vermaacken

 

Dat leert u dees myn gift, dus vvilter oock na haacken,

 

De jeughd beveel ick u, die sal u leyden gaan

 

Waar ghy myn Autaar sult heel vvaardich vinden staan,

 

Daar sult ghy u ghebet in offerhand’ demoedigh

 

Gaan storten voor my neer, soo blyf ick u behoedigh,

 

Neemt dees myn gift in danck al is zy meen’gherhand

 

Sy is van veelen oock in mynen Hof gheplant,

 

Verscheyden is de vrucht, verscheyden zyn de zinnen,

 

Verscheyden is de stof, verscheyden is haar Minne.

 

Vaert vvel ô soete jeughd, en denckt vvat ghy hier leest

 

Is hier en daar gheraapt van meen’gherhande Gheest.

Ronsaeus.