Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1700)–Anoniem Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament–
Auteursrechtvrij
[pagina 250]
| |
Op de wijse: O Heere staet doch altijt in mijnen sinne.
O Christen menschen bedenckt dat ende,
Bedenckt de uyre die niemant quijt:
De Soon des Menschen komt seer behende:
Dus weest voorsichtigh wie dat gy zijt.
2. Gelijck een bloeme schoon van anschouwen,
Staet huyden lieflijck in't groene gras,
Dewelcke morgen wort afgehouwen,
Soo komt de stonde des menschen ras.
3. Den Mensche huyden stout en verheven,
Gesond van herten, en wel gesteldt,
Kranck is hy morgen, of uyt den leven,
Des Menschen dagen sijn al getelt.
4. De avondt stonde heeft geenen morgen,
De dagh des Heeren is onbekent,
De laetste stonde is ons verborgen,
Dus weest den Heere altijt ontrent.
5. De dagh des Heeren sal haestig komen,
Ia onverhoets als een dief by nacht,
Die dan sijn stonde heeft waer-genomen
Ock hoe voorsichtigh heeft hy gewracht.
6. Gelijck een valstrick, also wy lesen,
En als de blixem die haest verdwijnt,
Sal de toekomste des Heeren wesen,
Als 't voor de menschen noch niet en schijnt.
7. Hierom wilt bidden, hierom wilt waken,
En opgeschort met u lenden staen,
Wanneer den Bruyd'gom begint te naken,
Dat gy hem meugt te gemoete gaen.
8. De Soon des menschen staet voor de deure,
Wilt hem anspreken en hoort sijn stem,
Hy klopt soo ernstig en hart daer veure,
Doet hem doch open, en laet in hem.
Pause.
9. Hy biedt u vrientschap, hy biedt u trouwe,
Hy biedt u bystant in u verdriet,
Siet dat u liefde niet en verkouwe,
| |
[pagina 251]
| |
Versuymt den tijt der genaden niet.
10. Na desen leven is geen genade,
Gelijck Iohannes beschreven heeft,
Hierom weest vyerig vroeg ende spade,
En soeckt de Heere, dewijl gy leeft.
11. Dewijl de Heere noch is te vinden,
Laet ons soecken met eerenst en vlijdt,
Laet ons hem vresen als de beminde,
En wel besteden den korten tijt.
12. Dus laet nu hoogmoet des herten sincken,
O menschen kind'ren arrem en rijck,
Denckt, wy moeten in de aerde slincken,
Een spijs' der wormen sijn algelijk.
13. Ons mach geen schoonheyt noch sterckheyt baten,
Geen gout noch silver, geen Huys noch Hof,
Wy moeten 't al op der aerden laten,
En moeten worden tot aerd' en stof.
14. En soo den Mensche hier wort bevonden,
Wort hy geoordeelt van Godt den Heer,
Dus weest nu wacker tot allen stonden:
Vertoorent den Heer u Godt niet meer.
15. O Princen Broeders, hebt Godt voor ogen,
En laet de Werelt, de Werelt zijn,
Op dat doch niemant en wort bedrogen,
Met schoone woorden, of valsche schijn.
|
|