Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament

[Lieve Broeders en Susters mijn]

Op de wijse: Iohannes sprack met woorden soet.

LIeve Broeders en Susters mijn,
Van aert na 't gelove gemeyne,
Om u (sulcx waer mijn wenschen sijn)
Iet te schrijven van Godts woort reyne,
Na mijn ontfangen gave kleyne,
Of het daer toe mocht dienen maer,
om noch te wandelen alleyne
Weerdigh 't Euangelie eerbaer.

2. Desen tijt angenaem en vry,

Ons gegeven door Godts genade,
Doch niet vergeefs ontfanght, dus wy
Moeten toesien vroegh ende spade,
Te doen het Goet, en laten 't quade,
Als die wedergeboren sijn
Uyt 't onvergankelijken zade,
Dat's door Godts levende woort divijn.

3. Omgordt de lenden uw's gemoets,

Waeckt ende bidt tot allen tijden,
Dat gy niet struykelt onverhoets:
Want wy hebben hier niet te strijden
Met vleys en bloet, na 's Schrifts belijden,
Dus wilt ter sijden, niet wijcken gaen,
Maer door 't gelove sonder mijden,
Des werelts lust gehiel verslaen.

[p. 205]

 

4. Want so wy na 't vleys leven hier,

 

So sullen wy doch moeten sterven:

 

Maer die door Godts Geest goedertier,

 

's Vleys wercken doodet, sal verwerven

 

't Leven, hierom so laet ons derven

 

De vleyschelijcke lusten quaet,

 

Op dat wy hier namaels be-erven

 

De kroon des levens delicaet.

 

5. Dus siet dat gy tot aller tijt

 

d' Wijl gy op d' aerd' hier sijt beneden,

 

Uwe neerstigheyt doet met vlijt,

 

Om door't geloof in deugt te treden,

 

Met wetenheyt en matigheden,

 

De lijdtsaemheden te recht versint,

 

Daer toe oock Godtsaligh van zeden

 

Weest, en de broederschap bemint.

 

6. Hier by noch liefde in't gemeyn,

 

Bewijst een jeelijck in desen,

 

Is't dat dees dingen by u reyn

 

Overvloedelijck sijn (wij lesen)

 

Sy sullen u niet laten wesen

 

Ledigh in's Heeren kennis: maer

 

Den ingangh tot Godts rijck gepresen,

 

Sal u dan sijn bereyt eenpaer.

 

 

 

Pause.

 

7. Als lieve kinderen ydoon

 

Weest Godts navolgers t'aller uyre,

 

En wandelt in de liefde schoon,

 

Dat gy de Godtlijcke natuire

 

Deelachtig wort, want Christus puire,

 

Die heeft soo suire voor ons gewragt,

 

Derhalven een nieuw Creatuire,

 

Moet van ons worden voortgebracht.

 

8. Dat's an te doen den nieuwen mens,

 

Geschapen na't beelt Godts verheven,

 

In geregtigheyt (na sijn wens)

 

En heyligheyt. Och! tot wat leven,

 

Sijn wy verpligt ons te begeven?

[p. 206]

 

Laet wy met beven, ons proeven klaer

 

Of wy soo'n helder schijnsel geven

 

Als't licht op eenen kandelaer.

 

9. Dus sonder aenstotinge weest,

 

Onberisp'lijck suyver van gronden,

 

Als Godts kinderen, na den Geest

 

Onstraff'lijck mijdende de sonden,

 

Dat gy (na Pauwelus vermonden)

 

Meugt sijn bevonen, in alle dingh

 

Als Dienaers Godts, die t' allen stonden

 

's Heeren wille doen sonderlingh.

 

10. Christus sijn wy deelachtigh soet,

 

Soo wy't begin sijns wesens houwen

 

Vastelijck tot den eynde goet,

 

Daerom laet ons sonder verflouwen,

 

Des Heeren woort te recht betrouwen,

 

En niet verkouwen in geen termijn,

 

Want die ten eynd' door's Geests bedouwen

 

Volstandich blijft, sal salich sijn.

 

11. O! hoe wel hadden wy ons tijt

 

Hier dan besteet, die doch te achten

 

Kort is, en Haestelijck verslijt?

 

Hierom met Hert sin ende kraghten,

 

Laet ons de leer altijt betraghten,

 

Van Christus selfs aldus gemaeckt:

 

Wat ick u segh (houdt in gedaghten)

 

Dat segge ick u allen: Waeckt.

 

12. Prince Godt almagtige Heer

 

Seyndt ons u hulp hier toe van boven,

 

Dat wy in deugt opwassen meer,

 

En Groenen in uwe voorhoven,

 

Ia met verheugen onse schoven

 

Tot uws naems eere inbrengen soet,

 

En ('t welk doch is het rechte loven)

 

Vrughten dragen in overvloet.