Veelderhande schriftuirlijcke liedekens gemaekt uyt het Oude ende Nieuwe Testament

[p. 201]

[Leert my, o Heer, bedincken]

Op de wijse: En straf my niet o Heere.

LEert my, o Heer, bedincken
Hooghmoet te laten sincken,
Dat ick moet sterven haest.
De doot komt my bestrijden,
Haer wreedtheyt moet ick lijden,
Verschrickt, en seer verbaest.

2. Kort is des menschen leven,

Een hantbreet hier beneven,
Vol moeyt' en jammer groot,
Altijdt strijdt sonder ende,
Waer ick my keer of wende,
Ontmoet my veel aenstoot.

3. Wie sal konnen vertellen

Het menigvuldigh quellen,
Dat hier den mensch aenkleeft?
Gantsch onvolmaeckt bevonden
Is hy geneygt tot sonden,
Van selfs niet goets en heeft.
4 Ia niet een goe gedachte,
Den mensch uyt eygen krachte
Van selfs bequam is niet:
Hoe veel meer onbequaeme,
Goet te doen, nae 'tbetame,
Sonder Godts hulpe, siet.

5. Godt alleyn // goet // gepresen

In't gemeyn // moet // by desen,
Alles in allen zijn.
Maer wat is doch den mensche?
Niet besonders den wensche,
Aerde voor Godts aenschijn.

6. Als een gras bloeme schoone,

Verciert staende ten toone,
Afvalt, haest moet vergaen,
Sulcx is des menschen wesen
Gelijck: Maer (soo wy lesen)
Godts woort sal blijven staen.

[p. 202]

 

7. Godts woordt beleven goedigh,

 

Barmhertigh, en ootmoedigh

 

Christum volgende naer

 

Moeten wy al te samen,

 

En schouwen 't quaedt bynamen,

 

Giericheyt, hooghmoet swaer,

 

8. Wortel van alle quaden,

 

Gierigh niet om versaden,

 

En hooghmoet, drijft altijt,

 

Tot sonden overvloedigh,

 

Daerom moetmen seer spoedigh,

 

Hem daer van maken quijt.

 

9. Alles als boven schreven,

 

Door Godts hulpe verheven,

 

Die in ons werckt met macht,

 

Den wil en dat volbringhen,

 

Nae't gemoedts goeder dingen

 

Voornemen dach en nacht.

 

10. Gy welbedachte sinnen,

 

Ick schenck uyt goeder minnen

 

U dit Liedt, kort gesanck,

 

Wilt giericheyt verlaten,

 

En hooghmoet leeren haten;

 

Oorlof neemt dit in danck.