Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

Een nieu Gheestelijck Liedeken. Op de wijse: Een Ridder en een Meysken ionck.

EEn goedt Man hadde een dochterken,
Die had hy wtvercoren
Sy en wou hem niet ghehoorsaem zijn
Des hadde hy grooten thoren.

Dat was Godt den Vader wijs
En s'menschen Siele seer schoone
Die setten hy in 't Paradijs
Den Coninck vanden throone.

Maar den boosen vijandt quaet
Die hadde dit herde noode
En gaf de Siele dien raet
Dat sy brack t'Ghebodt van Gode.

Als Godt den Heere dat vernam
Dat alsoo was ghevaren
Gheen mensch ten hemel in en quam
Wel in vijf duysent Jaren.

Den Sone Godts sprack: O Vader mijn,
Ick heb soo grooten verlanghen,
Al om de Siele van mijn Susterkijn
Die den vijant heeft ghevanghen.

[p. 66]

 

Den Vader sprack: O Sone fijn,

 

Wilt ghy daer na gaen talen:

 

Soo sult ghy lijden druck en pijn

 

In alsoo grooter qualen.

 

 

 

O Vader ick ben daer toe bereyt

 

Sprack hy wt rechter minnen

 

Ick wil gaen lijden druck en leyt

 

Mach ickse weder winnen.

 

 

 

Te Nazareth hy eerst binnen quam,

 

Daer woonden een Maghet ghepresen

 

Zijn herberch hy eerst by haer nam

 

Lof moet haer altijt wesen.

 

 

 

Van daer trock hy te Bethleem claer

 

En in Egypten mede

 

Hy sochtse dry en dertich Jaer

 

Ontrent Jerusalem de stede.

 

 

 

Maer hy en vont de Siele niet

 

Des was hy seer in d'ooghen

 

Hy sochtse in soo grooten verdriet,

 

Met seer weenende ooghen.

 

 

 

Hy was soo seer met druck bevaen,

 

Hy dacht wt rechter trouwen,

 

Ick wil op den Berch van Calvarien gaen

 

Oft ickse daer mocht aenschouwen.

 

 

 

Als hy op den Berch van Calvarien quam

 

Ende heeftse daer niet vonden

 

Des Cruycen Boom dat hy op clam

 

Tot dien selven stonden.

 

 

 

Doen riep hy met luyder stemmen overluyt

 

Oft sy hem kennen mochte

 

Sijn Suster en zijn lieve Bruyt,

 

Die hy soo droevich sochte.

 

 

 

Och Suster, lieve Susterkijn

 

Mijn wtvercoren Vriendinne

 

Hoe mach dat comen, hoe macht zijn,

 

Dat ick u niet en vinde.

 

 

[p. 67]

 

Als hy aldus luyde riep,

 

Dus overluyde seere

 

Ontspronck zij daer sy lach en sliep

 

Ende sprack: O Broeder, och Heere.

 

 

 

Wat soo is den wille van dy

 

Beminde Broeder vercoren

 

Niemandt en mach dogh helpen my

 

Ick moet blijven verloren.

 

 

 

Doen sprack hy: Lieve Susterkijn

 

Wilt toch met vreuchden leven

 

Hemel en aerde die sijn mijn

 

die wil ick voor u gheven.

 

 

 

O lieve Broeder ick segghe dy

 

Ick ben in sulck ghetoghen

 

Al gaeft ghy hemel en aerde voor my

 

Ghy en soudt my niet helpen moghen.

 

 

 

Och Broeder alsoo ben ick beswaert,

 

Men mach het niet beschrijven

 

Treckt weder tot uwen Vader waert

 

Ick moet verloren blijven.

 

 

 

Hy sprack: Suster dat doet my wee

 

Maer hoort na mijn verclaren

 

Al soud' ick voor u sterven mee

 

Soo moet ghy doch met my varen.

 

 

 

Och Broeder ick ben in sulcken noot

 

Ende oock in sulcken lijden

 

Ten sy dat ghy voor my sterft de doot

 

Soo en mach ick niet verblijden.

 

 

 

Och suster soo wil ick 't dan bestaen

 

Sprack hy met stemme schoon,

 

O Vader het is nu al voldaen,

 

Ontfanght ons inden Throone.

 

 

 

Aldus soo is de siele verlost,

 

Van Christum onsen Heere,

 

T'heeft hem sijn heylich bloedt ghekost

 

Lof sy hem immermeere.