Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

Een schoon Liedeken, op de wijse: Herderkens hy is gheboren.

LAet ons t'samen beginnen
Een airken uyt den gheest,
Onsen Bruydegom minnen
Op dese blijde Feest,
Die nu verlaten heeft
Al wat Mammona gheeft:
Sijn gaven oft playsier,
En acht hy niet een zier.

Hy sagh 's werelts ghenuchten
In Princen van het Hof
Die naer vele versuchten

[p. 5]

 

Verandert zijn in stof

 

Den wijsen Salomon

 

En soeten Absalon

 

Met hun schoon gout geel hooft

 

Zijn van de doodt berooft.

 

 

 

Waer zijn alle de Jonghen

 

Van gh'heel het Roomsche rijck

 

Die de wereldt bedwonghen,

 

Zijn al vergaen in slijck,

 

De kloecke Cesares,

 

En Aristoteles

 

Met hun vernuft verstandt

 

Zijn asschen, stof en sant.

 

 

 

Ick wil Iesus beminnen,

 

Hem vieren dagh en nacht,

 

In hem stellen mijn sinnen,

 

Versoenen Babels pracht:

 

Daer uwen toren stondt

 

Ghemetst diep inden grondt,

 

Soo kostelijck, soo moy

 

Is nu gheen hut van stroy.

 

 

 

Christus is mijnen thoren

 

Hy is den vasten steen:

 

Iesut heb ick verkoren,

 

Op hem steun ick alleen:

 

Daer ick mijn hop'op bouw

 

Mijn leven gans betrouw:

 

In hem ick rusten gaen /,

 

Om vast te blijven staen.

 

 

 

Adieu dan valsche Croonen,

 

Adieu mijn vleesch en bloedt,

 

Adieu wereldtsche soonen

 

Die namaels weenen doet:

 

Met eenen kloecken moet

 

Gaen ick naar Iesus soet,

 

Die vast ghenaghelt hanght:

 

Naer hem mijn ziel verlanght.