Veelderhande schriftuerlijcke liedekens

[fol. Q4v]

131. Na die wijse. De lustelijcken Mey is nv inden tijt.

LOf hoochste duecht duer v zijn wi verblijt
Ende beschermpt voor thelsche getrueren
Lof Godt die ons behoeder zijt
U mocht noch lof ghebueren
Ghy zijt toch ons toeuerlaet
En hebt verwonnen al ons quaet
Doot, duyuel, sonde elck moet belijen
Lof God in eewighe tijen.

Lof Godt almachtich v moet noch lof geschien
Die ons roept om duechts verclaren
Compt alle die dorst en wilt van mi niet vlien
Compt drinckt en wilt niet sparen
Compt drinckt alle mijn roode bloet
En eedt van mijnen vleesche soet
Om niet sal hijt ons gheuen
Lof Heere der Heeren verheuen.

Lof Iesus Christus die ons allen hebt gelaeft
Al met de leuende fonteyne
En hebt ons alle om niet rijckelijck begaeft
Ghestelt net suyuer ende reyne
Ghy hebt ghestelt van sonden bloot
Ende leuende die waren doot
Duer v doot ende verrysen
Dies wy v louen en prijsen.

Lof Princhelijc Godt die ons menschen hebt so lief
Soot claer blijckt int aenschouwen
Sy zijn beschermpt voor alle ongherief
Die vast op v betrouwen
Ghy sult haer gheuen des leuens broot
Uan hongher en sal hy niet lijden noot
Inder eewicheyt en sal hem niet dorsten
Loeft hem ghy Heeren ende Uorsten.