Veelderhande liedekens, gemaect uut den Ouden ende Nieuwen Testamente
(1582)–Anoniem Veelderhande liedekens–
AuteursrechtvrijC Na de wijse: Mijn lief gaf my een breeden hoet. Of: Frolick bin ick vth hertsen grunt.
O Ga naar margenoot† Godt ghy zijt mijn toeuerlaet
Ga naar margenoot‡Die my in druck, in noot bystaet
En troost my door v leer
Daerom wil ick v nemmermeer
Verlaten mijn Godt en mijn Heer.
Wie van herten Ga naar margenoot* op v betrout
Gheen Ga naar margenoot† druck, noch noot hem so benout
| |
[Folio 288v]
| |
Hy blijt in v verblijt
Ga naar margenoot‡Danckt, loeft en prijst tot alder tijt
Vwen Name ghebenedijt.
Ga naar margenoot* Door uwen geest, die ghy hem gheeft
Ga naar margenoot†Liefde, vruecht, vrede, hem aencleeft
Door de hope ghesterckt
Die om troosten oock mede werckt
Door dien dat hy op v woort meckt.
Ga naar margenoot‡ Want hope laet niemant beschaemt
Die op v hoept alsoot betaemt
Maer der Godloosen rom
Als een Ga naar margenoot* verdorde dijstelblom
Vergaet, en maeckt hoochsprekers stom.
Die haer verlaten op haer cracht
Eyghen wijsheyt, rijckdom en macht
Dwelck al mach baten niet
Want als Godts straf coemt met verdriet
Ydelen troost haest van haer vliet.
En worden dies te meer ghequelt
Siende dat haer wijsheyt, schat, ghelt
Helpen noch troosten can
Ende vinden haer hope wan
Dies haer gheen troost can comen an.
Dwelck gheschiet om dat sy gheen lust
Ga naar margenoot†Hongher en hebben, nochte durst
Na Gods troostelijck woort
Dwelck gheeft diet met begeerten hoort
Om daer na te doen, troost en confoort.
Ga naar margenoot‡ Maer diet hooren tijtlijck belaen
Lichtueerdich laten henen gaen
Die gheuet troost noch moet
Hoe wel dat in hem seluen soet
Troostelijck is en eeuwich goet.
Dus blijft by den mensche de schult
Dat hy gheen troost heeft noch ghedult
Als hy druck oft noot lijt
Maer lastert door haet ende nijt
En schendt Gods woort met al zijn vlijt.
Ga naar margenoot* Door lueghen de van Sathan coemt
| |
[Folio 289r]
| |
Die hy met de waerheyt verbloemt
Tot zijn behulp seer fijn
Om inuoeren met schoonen schijn
Ydelen troost quaet als fenijn.
Die den mensche so maeckt verblent
Dat hy hem van de waerheyt went
Veruoert door Sathans leer
Waer door hy v O Godt, O Heer
Verlaet, end en kent nemmermeer.
|
|