Veelderhande liedekens, gemaect uut den Ouden ende Nieuwen Testamente (1582)

Veelderhande liedekens, gemaect uut den Ouden ende Nieuwen Testamente

(1582)–Anoniem Veelderhande liedekens– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


§ Na de wijse: Vant liet vanden Coninc van Denemerck. O Rat van auontueren. ALsmen schreef duyst vijfhondert En daer toe noch vijftich iaer Was menich mensch verwondert Den laetsten Ianuarij voorwaer Van vrome Christenen viere Vrymoedich ende onueruaert Opgheoffert binnen Liere In Brabant, wiens bloet seer diere Godt sal eysschen vanden boosen aert. Wanneer sy dees schaepkens vinghen Daer en ghebrack gheen ghewelt Sy volchden die voren ginghen Vet waren sy, die vry vertelt Godt hadse selue alderweghen Vercoren ende wtghesocht Dies sy so Ga naar margenoot* slachtschaepkens pleghen Niet mijende storm, haghel noch reghen Totten slachthuyse waren ghebrocht. Tot den rade gheleyt zijnde Vraechden sy na haerlieder gheloof Om dwelck te belijden elck pijnde Voor die Heeren blint ende doof Cracht Ga naar margenoot† sy van bouen ontfinghen En duer haren mont sprack Gods Gheest Sy en sochten niet te ontspringhen Duer gheueynstheyt oft ander dinghen Maer sy spraken vry onbeureest. Tot v lieden verantwoorden Sijt ghy ghestelt, sprak de Schout seer net Goyuaert sprack voor al diet hoorden
[Folio 12v]
Mijns gheloofs haluen, elck hier op let Dat heb ick vrymoedich beleden Gheen ander ick kiesen en sal Ick ben daer oock mede te vreden Al sout ghy my doen ontleden Ick blijuer by sonder afual. Corts daer na wert haer ghelesen Tmandament van des Keysers raet Wat segt ghy lieden van desen Verstaet ghijt wel dat hier in staet? Sprack de Schout hooghe van moede Waer op dat antwoorde gaf Goyuaert met seer coelen bloede Sprekende ghelijck de vroede Saechtmoedelijck ende niet straf. Godt die heeft ons ghegheuen Duer Christum een eewich beuel Dwelck ons Marcus heeft beschreuen In zijn sestiende Capittel wel Dat alle die gheloouen En ghedoopt worden daer naer Werden salich, maer Godt sal beroouen Van de salicheyt ende verdoouen Al die niet en gheloouen dits claer. Maer de Keyser groot van machte Na des werelts blint aensien Heeft hier teghen met crachte Een ander beuel doen gheschien Datmen al die haer laten doopen Toprecht gheloof bekennende eerst Sonder gracy oft eenich hopen Aen eenen staeck sal knopen En verbranden met fel tempeest. Dese twee Mandamenten Teghen malcanderen staen Hoort Heeren ende Regenten Een van tween willen wy versmaen Niemant en sy dit verholen Gods beuel dat willen wy hoen
[Folio 13r]
Al leert Sathan in zijn scholen Dat wy Ketters zijn ende dolen Teghen Gods woort wy niet en doen. Ghebracht zijnde in de vierschare Anneken vroom en wel ghemoet Was gheuraecht int openbare Van den Schout rasch metter spoet Begheert ghy gheen ghenade Eer dat oordeel ouer v gaet Sy sprack met rijpen rade Ick sal begheeren vroegh en spade Gratie van Godt mijn toeuerlaet. Van vijfentseuentich Iaren Een vrouwe Mariken bekent Was gheuraecht, wilt ghy verclaren V sonden voor den Priester ient? Sy antwoorde sonder verstooren Ick ben droeuich en my is leet Dat ick hebbe laten hooren Met haer sterffelijcke ooren Mijn sonden de Papen wreet. Als Goyuaert een vroom Broeder Na de Vierschare was gheleyt Heeft hy als een cloeck beuroeder Tot eenen hoop Papen gheseyt Treckt wt v langhe cleeren DoetGa naar margenoot* sacken aen, stroeyt sonder respijt Asschen op v hooft, en wilt leeren Als die van Niniue bekeeren Betert v, want tis meer dan tijt. Als hy in des Rechters huyse Van de Dienaers was gheset Sprack de Schout al met abuyse Om verschoonen hem ende de Wet Wilt ghy gheen gratie begheeren Waer op Goyuaert sprack excellent V gracy wil ick van my weeren Want wat ick niet en mach ontbeeren Sal Godt gheuen, de hoochste Reghent.
[Folio 13v]
Goyuaert van de Broeders siende Sprack tot haer met blijde ghemoet Sijn aensicht van haer miende Trooste hy haer met woorden soet Segghende: ick bidde den Heere Dat ghy alle dus sitten muecht So ick sitte tot desen keere Om vermeeren Christus eere Door zijnen Gheest vol troost en vruecht. De Schoutet coste niet lijden Die woorden, dies wert hy ontstelt Swijcht sprack hy ten desen tijden V preken doch hier niet en ghelt Heer Schout, sprack Goyuaert seer stille Vijf oft ses woorden spreeck ick maer Die my Godt vry van gheschille Door zijn ghenade en wille Gheeft te spreken, valt v dat so swaer. Hy hoorde noch murmureren Tsimpel volck sprekende onwijs Dwelck hy niet en liet passeren Maer hy sprack (Godt gheuende prijs) Dit heeftmen al sien gheschieden Van des oprechtenGa naar margenoot* Abels tijt En verwondert v niet goe lieden Want Ga naar margenoot† na alle Schrifts bedieden De oprechte veel versmaetheyt lijt. De dienaers die by hem stonden Spraken beyde met woorden fel Ghy en muecht hier niet vermonden De Schout en wilt niet, dus swijghet snel Terstont so heeft daer ghesloten Sijn mont de Almachtighe Heer Dwelck menich mensch heeft verdroten En seyden: wat blijft daer besloten In zijn hert? och mocht hy spreken meer. Gielis een Broeder van vieren En was niet een woort gheuraecht Noch in gheender manieren
[Folio 14r]
Heeft hy oock yet ghewaecht Godt toonde daer wel ter deghen Also elck mochte mercken fijn Dat beter is ghesweghen Dan ghesproken, voor die staen teghen Gods woorden die vriendelijck zijn. Ick moet verhalen sonder ghecken Hoe de Papen noch stonden by een Alsmen Goyuaert, sonder trecken Wederom leydde na den steen Een van de principale Track wech, om te wesen abschons Hy vreesde seer Goyuaerts tale Dander riepen int generale Domine Domine blijft by ons. Op den dach dat dees Vrienden storuen Waren sy alle viere versaemt Vruecht sy met malcanderen verworuen Ende songhen tsamen onbeschaemt Met vriendelijcken accoorde Ga naar margenoot* Salich is de man gheheeten en goet So datment op de Merckt licht hoorde Noch songhen sy als onghestoorde Den eenenveertichsten Psalm met ootmoet. De Schout track na tgheuanghenesse En sprack: Goyuaert zijt ghy niet beraen Waar op Goyuaert dede een lesse: Ga naar margenoot† Ten sy dat ghy v betert saen Op v sal Gods straf vlus commen De Schout terstont ter venster wt sach En sprack, sal Godt dan verdommen Desen gantschen hoop niet om sommen Waer op Goyuaert hem dede ghewach. Gods woort sonder te vermeeren Heb ick tot v ghesproken heer Schout Maer hier zijn (hoep ick) die Godt eeren En vreesen, menschen ionck ende oudt Den Schoutet seer qualijck te vreden En, vercrijghende cleynen lof
[Folio 14v]
Ginck rasch na Anneken treden En sprack met schoonschijnende reden Anneken wat segter ghy of. Anneken met een verblijden Sprack, heer Schout, dit v kennelijck sy Datmen in dees stadt ten tween tijden Groote eere bewesen heeft my Ten eersten als ick mijn man troude Ten tweeden als hy Keyser was Maar met ooghen ick noyt aenschoude Vruecht die in my niet en verfloude Also ick doe nu op dit pas. Goyuaert ter dootwaert gaende Dede hy een seer schoon vermaen Tot al die daer waren staende Straffende het schimpich versmaen En sprack, weet dat wy niet en steruen Om Ga naar margenoot* diefte, moort ofte ketterijen Maer om dat wy soecken Gods eruen Duer zijnen wille te verweruen En zijn woorden ongheueynst belijen. De Buel sprack, wilt van spreken mijen Oft ick sal v stoppen den mont Goyuaert sprack, laet Godt betijen Met my eenen cleynen stont Betert v ghy, cort is v leuen Dit hoorende een Broeder sprack Godt die wil v sterckheyt gheuen O Ia sprack hy Gods cracht verheuen Duer zijn gheest, en wert in ons niet swack. De Monick die wilde spreken Mariken, maer Goyuaert sach toe En sprack, vliet met v loose treken Ghy verleyder, van v zijn wy moe Gaet tot v volck sonder dralen Dijns en hebben wy gheen ghebreck Sijnen moet sachmen daer falen Siende datter niet en was te halen. Dan versmaetheyt, dies nam hy vertreck.
[Folio 15r]
Als sy binnen den rinck quamen Standen de Guldebroers seer verslaeft Doen sprack Goyuaert na tbetamen Hoe staet ghy dus Ga naar margenoot* ghestockt en ghestaeft Also deden oock de Ioden Als sy Christum brachten ter doot Wy staen hier als zijn boden In tijen hadden wy wel gheuloden Hadden wy gheureest voor desen noot. Na desen vielen te samen De vier Vrienden op haer knien Als sy de staecken vernamen Daer de brantoffer moeste gheschien Na tghebet opstaende sy custen Malcander met blijden aenschijn Daer na Anneken met lusten Hief een Liet op als den gherusten Ga naar margenoot† Op v betrou ick O Heere mijn. De Dienaers die by haer stonden Spraken, wilt ons hier swijghen ghy Waer op men hoorde vermonden Goyuaert, neen suster singhet vry En hielp haer singhen sonder trueren De Dienaers daerom waren gram En de Schout, want ter selfder vren Riep hy een Dienaer met versueren Die seer haestelijck tot hem quam. Hy seyde hem wat in zijn ooren Daer na hy seer snellijck ginck Tot den Buels knecht, die met verstooren Also saen als hy de mare ontfinck Aen Goyuaert hem schickte te wercke Om breydelen in corter stont Maer Goyuaert sloot als de stercke Staende vrymoedich in den percke Sijn tanden, en bewaerde zijn mont. Met eenen lachende monde Sprack Goyuaert voor wijf en man Ick soude te desen stonde
[Folio 15v]
Noch wel singhen met den breydel an Maer Paulus seyt, Ga naar margenoot* singt God int herte De Buel toonde dat hy was onvroet Nijdich ende quaet van perte Als hy Anneken, twelck menich smerte Stelde int hemde, een vrouwe soet. Een Dienaer Gielis vraechde Is hier gheen van v volck dat ghy siet? Twelck Gielis qualijck behaechde En antwoorde, weet ghy anders niet Om my hier mede te quellen Wat segt ghy: heeft Goyuaert gheuraecht Hy vraecht na ons medeghesellen Goyuaert sprack al cost icker tellen Twintich, van een waer niet ghewaecht. Ghy meynt (sprac Goyuaert) te versmooren Met ons te dooden, dat Godlijck woort Maer door dit sien ende hooren Sullender noch hondert comen voort Ende de waerheyt aenmercken Aen den staeck staende, sprack hy noch Ga naar margenoot† Betert v, toont boete met wercken En wilt v met Godts woort verstercken Gheen tijt der boete wort hier na doch. Een Dienaer hebbende met wijne Een flessche, sprack sonder dilaey Begheert ghy ten desen termijne Te drincken, Goyuaert antwoorde fraey Ons en lust niet om te drincken Van uwen wijn flau ende cranck Want nieuwen most sal ons schincken Onsen Vader sonder vermincken In zijn Rijck eenen eeuwighen dranck. Als tvolck meynde dat doude vrouwe Aen den staeck staende was gheworcht Haer Bruydegom zijnde ghetrouwe Nerghens voren en heeft sy ghesorcht Maer een liet hoeft sy opgheheuen Godt schenkende lof ende danck
[Folio 16r]
Twelck alst Anneken heeft beleuen Sanck sy mede sonder sneuen Vierighe liefde haer daer toe dwanck. Staende aen de staecken ghebonden Elck aen zijnen hals met een strop Vrymoedich met lachende monden Slaende vriendelijck haer ooghen op Hebben sy malcander met nicken Lieffelijck ghetroost ende gegroet En door noch meer ander sticken Sachmense malcander toeschicken Vroom betrouwen ende stercken moet. Het is oock claer ghebleken Datmen haer te veel sanck en sprack Alsmen Goyuaert om zijn spreken Eenen breydel in zijnen mont stack Twelck alst de menschen saghen Hielden som daer mede haer spot Ander hoordemen ghewaghen Hoe machmen dit volck aldus plaghen Haer spreken, singhen, is doch al van Godt. Lof, danck, prijs, glory ende eere Moet Godt inder eeuwicheyt gheschien Die al zijn ledekens teere Van stercheyt en vruecht can voorsien So datmense niet en can dwinghen Met smeecken, ghewelt oft torment Totter doot sy leeren en singhen Twelck de boose niet can ghehinghen Want Godts crachten zijn hem onbekent.	margenoot* Psa.44, 23. 4.esd.15, 10. Ro.8,36. 1.cor.4,9 2.cor.4,11 margenoot† Mat.10, 19. mar.13,11 Luc.12,11 ende 21,11. margenoot* Ione.3,5. mt.12,41. margenoot* Gen.4,8. margenoot† psa. 34,10 esa.59,15. eccli.2,4. luc.24,25 2.tim.3,12 margenoot* Psal.1,1. margenoot† Luc.13,3. margenoot* 1.pe.4,15 2.pet.2,20 ende 3,17. margenoot* mt.26,40 mar.14,43 luc.22,47 Ioan.18,3. margenoot† Psa.31,2. ende 71,1. margenoot* Eph.5,19 Col.3,16. margenoot† Mat.3,2. ende 4,17.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank