Veelderhande geneuchlijcke dichten, tafelspelen ende refereynen
(1977)–Anoniem Veelderhande geneuchlijcke dichten– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 164]
| |
Meester ick soude v geerne vraghen
Woudt ghijt my maken vroet en wijs
My dunckt ghy zijt zeer oudt van daghen,
Want uwen baert is gheworden grijs,
Wie soudy gheven den hooghsten Prijs,
Bericht my dat in goeder trouwen
Den May met haren bloeyenden Rijs,
Oft de schoone waerde Vrouwen.
Klerck ick sal v antwoort gheuen
Schoone Vrouwen die zijn goet
Maer als de May staet schoon verheuen,
Soo doetse verheughen hart, zin, en moet,
Hy brengt ons menigh Bloeysem soet,
Alle dinghen doet hy verblijden,
Alles wat den winter verdorren doet,
Daerom prijse ick den May tot allen tijden.
Meester den May en lake ick doch niet
Maer ick blijve by de schoone vrouwen
Zoo wie een vrouwelijck beeldt aensiet,
Hy vergheet daer mede alle zijn rouwen,
Vriendelijck zijnse int aenschouwen,
Alle Vrouckens van zeden ghoet
Die haer lichaem eerbaer kunnen houwen,
Die zijn te prijsen voor eenigh ghoet.
Klerck en sydy dan noch niet vroet
Wat de edele May kan maken
| |
[pagina 165]
| |
Menich vruchte zy wasschen doet,
Daer wy af hebben de edele smaken,
Wijn, ende Cooren doet zy gheraken,
Daer hem de menschen af verblijden
Noch prijse ick voor alle saecken,
Den lustighen May tot allen tijden.
Meester wilt ghy v dat altoos scheyden
Vander edeler vrouwen zaet?
Der Vrouwen minne wil ick verbreyden,
Het gaet met my hoe dattet gaet,
Zy zijn seer fier in haer ghelaet,
Heusch, ende ghoedertieren
Der Vrouwen minne gaet bouen maet,
Hoe sou d'men yet beters kunnen versieren.
Klerck segt my doch in wat manieren
Soude ick scheyden vanden Maye
Heeren en vrouwen gaen spancieren,
Om te hooren der Voghelen gheschreye,
Aldaer de Bloemkens menigherleye
Ende oock wijde staen ontloocken
In Haghen, in Bosschen, ende in valaye,
Sy gheuen daer soo soeten roocken.
Meester wat macher doch soeter sijn
Dan een vrouwelijck beelde ghestadigh
Vriendelijck zijnse int aenschijn,
| |
[pagina 166]
| |
Oock sijn de Vroukens seer ghenadigh,
Al waer haer man teghen haer misdadigh,
Met deughden souden zy t'al verwinnen,
Van natuyren zijn zy beradigh,
Hierom staen zy in mijnen zinnen.
Klerck en wildy niet bekinnen
Als dat de Mey brenght sterck virtuyt
Want wijse Meesters van Medecijnen,
Halen alsdan haer beste kruyt,
Aldaer zy menighe sieckte wt,
Met haerde const weten te verdrijven
De Mey brengt ons der Voghelen gheluyt,
Hierom wil ick by hem blijuen.
Meester en hebdy niet verstaen
Hoe dat al de werelt was in dolen
En haddet een suyuer maeght ghedaen,
Wy hadden eewighlijck ghequolen,
Vanden Heylighen gheest was haer beuolen
Dat zy ootmoedigh soude wesen
Zy droegh onsen Medecijn verholen,
Die ons alleen heeft ghenesen.
Klerck dat is mijn wel bekent
Nochtans sal ick v weder komen
Comt niet dat heylighe Sacrament,
| |
[pagina 167]
| |
Al wt des schoonen Mayes blomen,
Wijn en Cooren sal ick v noemen,
Was een Vlas noem ick v mede
God laet ons oock de Olye vromen,
Als wy gaen ruymen dees aertsche stede.
Meester nochtans moet ghy nu lijden
Als dattet heylighe Sacrament
Gheconsacreert en was tot gheenen tijden,
Eer hem een suyuer maghet ontfing jent,
Al wt den throon, d'eewighe Coning
Van wien wy allen syn behouwen
Noch prijse ick bouen alle ding,
De over schoone eerbaer vrouwen.
Klerc ick wil my nu verwonnen lyen
Neemt heusschelick ghevaen
Inde eere der reynder maghet Marien,
Die wil ick wesen onderdaen,
Want sy den May heeft wederstaen,
Met haren Goddelijcken leuen
En haddet een suyuer Maegt ghedaen,
Soo waer de May bouen ghebleuen.
Meester noch valt ghy my teghen
Hoe wel dat ghy verwonnen zijt
Op eenen tijt vant ick beschreuen,
| |
[pagina 168]
| |
Aen eenen wandt, ghemaelt met krijt,
Wie datter metter waerheydt strijdt,
Int eynde sal hy blijuen bouen
Hierom draeghter menigh grooten nijdt,
Nochtans wil ick die vrouwen louen.
Klerck dat is mijn seluen leet
Dat ghy my ghevanghen hebt te handt
Men ziet dat de May soo schoone steet
En hare vruchten op dat landt,
Maer de moeder Gods tsy u bekant,
Ick en can my daer teghen niet verwaren
Godt bescherme ons voor des vyants bandt,
Ende brenghe ons inder Enghelen scharen.
Finis.
|
|