Van Nu en Straks. Nieuwe reeks. Jaargang 3

[p. 324]

De Morgen

'k Voel de oude grijze zeeë droomen
In 't zoet mysterie mijner zangen -
'k Voel trage smokkelwolken doomen
Langs 't zoet mysterie mijner zangen -

Nu heeft mijn hart de zon vernomen,
Mijn hart, mijn menschelijk verlangen....
En 'k voel de wondre winden komen
En om dees uchtendworden hangen

Zoo bange.... Grauwe zeilen varen
De stilte door, naar 't bloeiend dagen,
Op de eeuwge baan der stille baren -
De zeilen die mijn hope dragen....

Maar dat de zon nooit op zal klaren,
En dat mijn zeilen eeuwig varen!

[p. 325]

't Regenachtig Weere

Kijk! die lange weie als eene zeeë
Waar wije onzichtbre zeeëbaren fluisteren
En lange schaâuwen in 't grauw-duisteren luisteren,
Die zegt mijn bange droef-geleeën weeën,

Mijn liefde weggegaan en 't lief-gedregene
Gehijg in 't diepste van mijn hopend herte,
En al mijn zoete juichen langs mijn smerte....
't Zal morgen op die zeeë-weie regenen,

En hooploos regenen, gansch den grijzen dag,
En in mijn ziele, gansch den grijzen dag,
Zoodat om mij de smoken zullen doomen

Met uwen blik erdeur en uwen lach,
En 'k zal u voelen hier weerommekomen
Gelijk een verre droom in verre droomen....

Herman Teirlinck.