Van Nu en Straks. Nieuwe reeks. Jaargang 2

[p. 324]

Nachtlied

Geen enkel ver- gerucht
en komt tot mij gedreven;
De boomen van de dreven
en loozen zelfs geen zucht.

Geen late muggenvlucht
zie 'k vóor mijn oogen zweven;
De nacht heeft saamgeweven
zoo innig, aarde en lucht.

Mijn hart dat 'k waande dood
Door 's werelds drukte omgeven
Voel 'k nu geweldig gaan!

Geneuchte wondergroot:
Zijn hart te hooren slaan
Wen dood is alle leven.

[p. 325]

Verwantschap

Het is een vreemd en zoet genucht
In eenen frisschen dag - als dezen -
Met lijf en ziel, met 't gansche wezen
Te smelten in d'omzijnde lucht!

Zijn stem herkennen in den zucht
Der boomen als in 't lied der meezen;
Zich voelen drijven zonder vreezen
Door alles met den wind die vlucht.

Zijn eigen weemoed hooren loeien
Door 't vee, smal-grazend langs een baan.
- En hooge rijzen met de hooge abeelen! -

O gansch in de natuur vervloeien,
Met al heur leven medegaan
En heur geheimen alle deelen!

Fernand Toussaint.