Van Nu en Straks. Jaargang 1

[p. 17]

Verzen.

In de donkre kamer, van het astraal-licht,
Zweeft mijn Siderisch lichaam in zwart rouw-licht

Naar het vlottend Gistren, langs gedachten-zeeën,
Zwarte, zwarte kleuren-tinten, niets dan weeën.

Al mijn zijnde Mensch-gedenk heb ik gelezen:
Niets dan ween-gedruppel pan mijn arrem Wezen...

In gedenk-paleizen van mijn levend Hart,
Angstig droom-gezweef van maagden-in-rouw-zwart.

Blank-gevinger balsem strooiend op mijn Ziel!
o Dat slechts wat zon me in 't harte viel!

[p. 18]

 

Uit feeëngorgels cirklen zachte wondergalmen,

 

Lijk stergeluid, in aether-geuren, klanken-kleurend,

 

Of 't reine snaargetril in reinende englenzielen

 

Wanneer ze uit gouden lelie-droomen pas ontwaken.

 

Het stem-geruisch van verre, wiegelende accoorden

 

Klinkt zacht en zachter in het plechtig avond-worden,

 

Lijk 't regendroppel-klaatren op het lichtend water,

 

En't glimmer-lichtend suizel-zingen door het loover.

 

 

 

En zilver-witte nenupharen, op het meer,

 

En zilver-blanke zwanen, drijvend op het meer,

 

- een stoet in wit gewaad langs een bestarden hemel, -

 

Beluistren 't zachte licht-geruisch der Hemel-sterren,

 

Mijn vleugel-droomen, mijn beminde liefde woorden,

 

Door englen-hand in 't ruim verspreid en daar ontvlamd!

[p. 19]

 

O Lief, gij wondre Fee uit 't wonder toover-sprookje,

 

Ik glans nu in den Hemel uwer zoete liefde.

 

De rozen uwer kussen, lijk mirakel-bloemen,

 

Omvlechten hoofd en hals met frissche loover-kransen,

 

En luide zingen uwe zwarte droomen-oogen,

 

- de laatste schemering zaalgen wellust drinkend, -

 

Een lied van leven, lieven, waarlijk Mensch-zijn!

 

 

 

Hosannah! wij gaan verder dan ons oogen peinzen

 

Veel verder dan ons hopen en ons lusten reikt.

 

 

 

En klokken klinken zacht en ruischen liefdewoorden;

 

Één liefdezucht vervult het droomend avond-landschap;

 

En wellust-dronken baadt mijn zangerige ziel,

 

Mijn reine Fee! in 't blonde meer van uw gedachten!

 

 

 

Victor de Meyere.