Van Nu en Straks. Jaargang 1

[p. 6]

Jehane.

Zie hoe met helmijzer drukt in maagdeslapen visioenen

Jesus en Aartsengelen.

Het mager kind-fantoom glijdt langs duisterte.

Onvoldaan zingen opstuitend klanken;

Alleen staand over heien.

Maar waar boschdonkerte is rondt almaar

Almaar het woord

Van Jesus en Aartsengelen,

Oreléans! Oreléans! Oreléans!

En haar naam schel omhoog:

Jehane! Jehane! Jehane!

[p. 7]

II

 

Verslankt in pantser gaat ze te paard;

 

Glijdend als toen ze liep niet bewegend niet ziend.

 

Immers houden de toomen Rafaël, Gabriël,

 

Glanst uit vóór haar Michaël,

 

Jesus in haar banier!

 

 

 

Niets van Koningsgoud, zij-wit hofkleed,

 

Neergestrekt sluier-doorzicht;

 

Blauw pantser.

 

 

 

Onder veel diepe helmstemmen van soldaten

 

Gilt fluitend haar verlangende stem

 

Schel om hoog:

 

Jehane! Jehane! Jehane!

[p. 8]

III

 

In vuur alleen kan ze opgaan,

 

Heilig vuur zacht-gaand langs haar,

 

Aaiende vlammen haar opnemend,

 

Lost ze zich wijd in een vlam,

 

Een vlam van blauw pantser

 

Opgaand hoog uit de aardvlammen,

 

Glijdend tot Jesus,

 

Vlam-krinkend:

 

Jehane! Jehane! Jehane!

 

 

 

André Jolles.