Vaderlandsche gezangen



[pagina 34]
De vryheid. Zang. Wys: Je ne suis qu'une bergere. Edle Vryheid, vreugd der Aarde, Englen wellust, Hemelgaaf! Wie kent beter uwe waarde, Dan een rechtgeäart Bataaf? Die voor u zyn goed en leven, Is het nood, gewillig stelt, En veel liever vry wil sneeven Dan in slaafschen boei gekneld. _* Tuig dit kryg van tachtig jaaren! Toen ons dapper voorgeslacht Spanje's trotsche legerschaaren Wederstond met Leeuwenkragt: Schoon een Alva 't land deed rooken. Van vervolging moord en brand, Echter wierd het juk verbrooken Van Filips den Dwingeland.
[pagina 35]
Toen was Neêrland vrygestreeden Door der fiere Heldenvuist, Toen wierd Vryheid aangebeden En het slaassche juk vergruist, Bato's edle dappre Neeven Wierden toen alöm geächt, 't Halve Waereldrond moest beeven Voor hun heldenmoed en magt. _* Vryheid! ja, toen was uw stander 't Sieraad van dit gantsch gewest, En de fiere Nederlander Zag zyn roem en heil gevest; Toen zaagt gy u harten wyden Aan uw dienst op 't naauwst verpand, Dan, helaas! in laatre tyden Taande vaak uw gloriestand... B.