Vaderlandsche gezangen

[p. 15]

Aria.

Op een bekende Wys.

Treurig denkbeeld! laat myn zinnen

Slechts een oogenblik in rust,

Leer my toch myn hart verwinnen,

Nu myn lot my is bewust;

Gy kunt zelfs myn smart verzagten,
Breng my telkens in gedagten,

Wat my immer overkoom':

't Leven is gelyk een droom.

*_**

Zie ik dan door laffe slaaven

Vryheid, 't allerdierbaarst pand,

't Edelst pronkstuk der Bataaven

Toomloos woedende aangerand,

Zie 'k haar Zoonen balling zwerven,
't Vaderland, ja alles derven,

'k Zeg, of schoon dit me overkoom';

't Levin is gelyk een droom.

[p. 16]

 

Zie ik 't heilig Recht geschonden,

 

't Snood geweld zyn plaats bekleên,

 

Zie 'k de plegtigste verbonden

 

Spottende met voeten treên,

 

Is geen Eed geen Pligt meer heilig!

 

Is geen sneeuwwitte onschuld veilig!

 

Ach! dat my te binnen koom':

 

't Leven is gelyk een droom.

 

 

 

*_**

 

 

 

Zie ik Heerschzucht op den Zetel,

 

Zwaait zy haaren yzren staf,

 

Zweert zy, schaamtloos en vermetel,

 

Handvest, wet en voorrecht af,

 

Moet ge, ô Braaven! voor haar bukken,

 

Voel ik ook myn' schoudren drukken,

 

Dat my slechts te binnen koom':

 

't Leven is gelyk een droom.

 

 

 

*_**

 

 

 

Wil, myn hart! u dan niet kwellen,

 

Is 'er geen Rechtvaardigheid?

 

Die gestreng zal vonnis vellen,

 

Is 'er niet een Majesteit,

 

Boven 't grootsch Heeläl verheven

 

Voor wien alle Vorsten beeven?

 

Wat dan ooit my overkoom':

 

't Leven is gelyk een droom.

 

 

 

B.